W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Chwałowskie żeberka wędzone w wekach

18.09.2018

Produkt wpisany na listę produktów tradycyjnych w dniu 2013-06-12 w kategorii Produkty mięsne w woj. podkarpackim.

Wygląd:

Podłużne kawałki żeberek pokrytych grubą warstwą mięsa umieszczone w słoju.

Kształt:

W zależności od naczynia, kawałki mięsa w kształcie nieregularnych brył.

Rozmiar:

W zależności od naczynia ok. 1 litr.

Barwa:

Na powierzchni zewnętrznej oraz przekroju mięso w kolorze różowym, biały tłuszcz oraz przezroczysta galaretka.

Konsystencja:

Wilgotna, mięso miękkie.

Smak:

Wędzonego mięsa z wyczuwalnymi przyprawami takimi jak liść laurowy, ziele angielskie, majeranek, jałowiec, imbir, czosnek, sól oraz pieprz.

Tradycja:

Na terenie Chwałowic oraz w jej okolicach ciężki przemysł był mało rozwinięty, dzięki czemu bardzo szybko rozwinęła się hodowla trzody chlewnej. Tradycja przygotowywania i konserwacji mięsa wieprzowego z okolic Chwałowic sięga lat 60-tych ubiegłego stulecia, kiedy to zaczęto masowo produkować na potrzeby gospodarstw domowych szklane słoje z systemem Wecka. „Utrwalanie produktów spożywczych, m.in. różnych potraw mięsnych, w słojach typu Wecka, tzw. wekach, należy do najbardziej racjonalnych sposobów konserwowania. Umożliwia ono przechowywanie produktów na dłuższy czas, co ma specjalne znaczenie podczas wzmożonych prac w polu, w ogrodzie, gdy brak jest czasu na codzienne przygotowywanie gotowanych posiłków. Konserwy z weków są to potrawy całkowicie gotowe do spożycia – nie wymagające żadnej obróbki, oprócz ewentualnego podgrzania i przyprawienia do smaku” (T. Kłossowski, Domowe wyroby mięsne, 1968). Mieszkańcy Chwałowic wykorzystując wysokogatunkowe mięso wieprzowe oraz dostępność technologii zaczęli przygotowywać chwałowskie żeberka wędzone w wekach. Pierwszym etapem było marynowanie mięsa z dodatkiem przypraw takich jak liść bobkowy, ziele angielskie, czosnek, majeranek, sól i pieprz. Następnie mięso wędzono dymem z drewna drzew liściastych, co nadawało mu niepowtarzalny smak, aromat oraz barwę. Ostatnim etapem było wekowanie i zapiekanie, tzn. podwędzone mięso wkładane było w szklane słoje i zapiekane w piecu chlebowym. Tak przygotowane mięso można było: „jeść normalnie z chlebem, oraz włożyć do zupy i sosu, co poprawia smak” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Chwałowic).

Informacje o publikacji dokumentu
Ostatnia modyfikacja:
18.09.2018 14:27 Sławomir Mucha
Pierwsza publikacja:
18.09.2018 14:28 Sławomir Mucha
{"register":{"columns":[]}}