Wygląd:

Owalne placki formowane z masy z kaszy gryczanej i sera białego, na przekroju widoczna kasza gryczana i biały ser.

Kształt:

Owalny, lekko spłaszczony.

Rozmiar:

Długość 10 cm, szerokość 6 cm.

Barwa:

Brunatno-biała.

Konsystencja:

Zwarta i miękka.

Smak:

Kaszy gryczanej, sera białego i aromatycznych naturalnych przypraw.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Terespol, wraz z miejscowością Łobaczew Mały, to typowo rolnicza gmina, w której mieszkańcy przygotowywali pożywienie z surowców pochodzących z własnych pól i ogrodów. W każdym gospodarstwie uprawiano grykę, hodowano krowy i kury, stąd każdy gospodarz posiadał składniki, z których gospodyni mogła przygotować proste i szybkie danie, jakim były golasy. Golasy na Lubelszczyźnie robiono z kaszy gryczanej, sera białego, surowych ziemniaków, jajek, z dodatkiem cebuli, natki pietruszki, koperku, soli i pieprzu. Formowano owalne kotleciki i pieczono w piecu chlebowym lub w duchówce przez około 25 minut. Piec był opalany twardym drewnem (jabłoń, grusza, dąb). Nazwa „golas” oznaczała goły farsz w nic nie zawijany. Wzmianki dotyczące wieloletniej tradycji wytwarzania golasów na Ziemi Lubelskiej można znaleźć we fragmencie publikacji opisującej lubelskie tradycje. „Wielki post (…) podawano również pieczone golasy, tj. pierogi z kartofli i kaszy gryczanej, sporządzone bez zawijania w ciasto (…)” („Rok obrzędowy mojego regionu: ginące obrzędy, zwyczaje, wierzenia i pieśni kresowej wsi polskiej z okolic Dubienki w południowo-wschodniej Lubelszczyźnie”, 2003). Golasy często przygotowywano również na uroczystości rodzinne (wesela, chrzciny, imieniny), Wigilię oraz na uroczystości lokalne takie jak odpusty, dożynki. W 2015 roku golasy zostały uhonorowane „Perłą” w konkursie „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”.