Wygląd:

Długie batony w jelicie naturalnym ze ściśle przylegającym farszem.

Kształt:

Batony w zwojach, na przekroju kształt owalny.

Rozmiar:

Długość zwoju 24 cm, waga jednego pęta to około 500 g.

Barwa:

Mięso różowe, tłuszcz biały.

Konsystencja:

Ścisła.

Smak:

Smak i zapach właściwy dla mięsa peklowanego, wędzonego w tradycyjnej wędzarni.

Tradycja:

Wierzawice to wieś położona w województwie podkarpackim w gminie Leżajsk. Jedna z legend głosi „(…) że pierwotną nazwą wsi były Wierzeice, czyli wrota. Była to wioska otwarta na świat, gdyż za czasów Kazimierza Wielkiego wysyłano stąd zboże rzeką San, przez Wisłę aż do Gdańska, a stamtąd w świat” (Uchwała Nr XXXII/244/2005 Rady Gminy Leżajsk z dnia 29 marca 2005 r. w sprawie zatwierdzenia planu rozwoju miejscowości Wierzawice). Stąd też swoją nazwę wzięły produkty wędliniarskie przygotowywane na tym terenie, a wśród nich kiełbasa swojska z Wierzeic. Surowcem wykorzystywanym do przygotowania kiełbasy swojskiej jest mięso pozyskiwane od rolników ze wsi Wierzawice i okolic. Elementy półtusz tj. szynka, łopatka, boczki są rozdrabniane i mieszane z przyprawami takimi jak: pieprz, sól, ziele angielskie, liść laurowy. Następnie jelita są napełniane przygotowanym farszem i tak przygotowana surowa kiełbasa zawieszana jest na kijach w wędzarni. Wędzenie odbywa się w tradycyjnych wędzarniach opalanych drewnem olchowym, bukowym lub wiśniowym przez około 3 godziny aż do osiągnięcia barwy ciemnobrązowej i uzyskania przez kiełbasę odpowiedniego aromatu. „Nie da się określić czasu wędzenia, kiełbasa musi mieć odpowiedni kolor i zapach, wtedy można ją wyciągnąć z wędzarni i powiesić do wystygnięcia. Kiełbasa swojska zawsze była i nadal jest podstawowym wyrobem, wytwarzanym po świniobiciu i cały czas cieszy się największym powodzeniem wśród odbiorców” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Wierzawic).