Wygląd:

Kiełbasa w jelicie naturalnym, w formie typowym wianków, delikatnie podsuszana, na przekroju widoczne kawałki mięsa i tłuszczu.

Kształt:

Batony układające się w wianki o średnicy ok. 30 cm, jednostronnie skręcone. Na przekroju owalne plastry.

Wielkość:

Pojedynczy wianek o średnicy ok. 30 cm, średnica plastra ok. 25 mm.

Barwa:

Zewnętrzna od jasnobrązowej do ciemnobrązowej, na przekroju różowo-kremowa, z widocznym pieprzem w kolorze czarnym oraz szarym „oczkiem”.

Konsystencja:

Konsystencja zwarta, dosyć jędrna.  

Smak:

Aromatyczny smak i zapach wędzonego mięsa wieprzowego z wyraźnym posmakiem czosnku i pieprzu.

Tradycja:

Tradycje masarskie w gminach Liszki i Czernichów związane są z szeroko rozpowszechnioną na tych terenach produkcją żywca wieprzowego. W tych dwóch gminach Liszki i Czernichów, w roku 1894 prowadziło działalność masarską prawie tylu rzeźników, co w Krakowie. Od II połowy XIX w. był to drugi, po Krakowie, ośrodek produkcji wyrobów wędliniarskich w powiecie. Tradycja prowadzenia działalności gospodarczej na tym terenie w zakresie rzeźnictwa i wędliniarstwa kontynuowana była nieprzerwanie do wybuchu II wojny świtowej. Od tego czasu na terenie gminy Liszki i Czernichów kultywowana jest lokalna tradycja wyrobu kiełbas i wędlin bazując na tradycyjnych recepturach i sposobach produkcji. Do produkcji kiełbasy tradycyjnie wyrabianej wykorzystuje się ciepłe mięso ze świeżo zabitych świń z szynki, łopatki, karkówki i proste przyprawy takie jak sól, grubo mielony czarny pieprz i czosnek.  W kiełbasie tradycyjnie wyrabianej bardzo ważne jest, aby po przekrojeniu kiełbasy pokazało się charakterystyczne dla niepeklowanego mięsa tzw. „szare oko”. Świadczyło to o tradycyjnym sposobie wyrobu tej kiełbasy. Podczas wyrobu tej kiełbasy masarze sprawdzali także czy kiełbasa „rechce”, tzn. czy przy dotknięciu wydaje charakterystyczny dźwięk, co było oznaką, że kiełbasa była już gotowa.