Wygląd:

Jednolita masa uformowana w osełkę lub półosełkę ozdobiona rzeźbieniem.

Kształt:

Zazwyczaj osełka lub półosełka.

Rozmiar:

Od 0,25 kg do 1 kg.

Barwa:

Od kremowej do żółtej.

Konsystencja:

Tłusta masa, daje się kroić nożem na plastry i rozsmarować w temperaturze pokojowej.

Smak:

Naturalny bez dodatków, może być lekko słony.

Tradycja:

Tradycja wykonywania masła na terenie podkarpacia sięga co najmniej końca XIX wieku. Umiejętności wyrobu oraz receptura przekazywane były z pokolenia na pokolenie. Zarówno dawniej, jak i obecnie masło domowe z Handzlówki przygotowywane jest w ten sam sposób. Podstawowym jego surowcem jest śmietana z mleka pozyskiwanego od krów z niewielkich gospodarstw położonych na terenach wsi Handzlówka i w jej okolicach. Do dnia dzisiejszego zachowały się maślniczki drewniane, w których jest wyrabiane. Do dolnej części maślniczki wlewana jest zebrana wcześniej kwaśna śmietana. Następnie na ubijak umieszczony w maślniczce wkładane jest okrągłe, małe drewniane kółko, które zabezpiecza przez chlapaniem śmietany podczas ubijania masła. Później gospodyni wykonuje rytmiczne ruchy ubijakiem od góry na dół tak długo, aż na końcu ubijaka zacznie się zbierać masło. Czas trwania wyrobu masła jest różny i zależy od jakości mleka oraz umiejętności gospodyni. Kiedy masło w maślnicy jest gotowe, przekładane zostaje do dużej misy z zimną, źródlaną wodą. W wodzie jeszcze kilkakrotnie jest wyrabiane i płukane aż woda pozostanie czysta. Najczęściej masło przechowywane jest w glinianych naczyniach, przykrytych lnianą szmatką i przesypane warstwą soli, dzięki czemu dłużej utrzymuje świeżość. „(…) najczęściej smarowano nim chleb i tak jedzono. Gdy w gospodarstwie było dużo krów wyrabiano także masło na sprzedaż” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Handzlówki).