Wygląd:

Miody płynne lub kremowane.

Kształt:

W zależności od pojemnika.

Rozmiar:

W zależności od pojemnika, najczęściej słoiki o pojemności 1,2 kg, 0,9 kg i 0,7 kg.

Barwa:

W zależności od gatunku, najczęściej: Miód wielokwiatowy – od jasnożółtej do ciemnoherbacianej, kremowany – jasnożółta. Miód rzepakowy w patoce i kremowany – od słomkowej po białą. Miód akacjowy – przezroczysta, po krystalizacji – biała do słomkowej, kremowany – biała. Miód lipowy – przezroczysta o słabym zabarwieniu zielonkawożółtym, kremowany – jasnoherbaciana. Miód klonowy – jasnobrązowa do szarobrązowej, kremowany – jasnoszara. Miód faceliowy – jasna, czasem żółtawa, kremowany – biała. Miód leśny – od jasnobrązowej do brunatno-brązowej, kremowany – jaśniejsza od patoki.

Konsystencja:

Płynna lub gęsta.

Smak:

W zależności od gatunku, najczęściej: Miód wielokwiatowy wiosenny – łagodny smak i przyjemny zapach. Natomiast z kwiatów letnich – bardziej intensywny zapach. Smak zróżnicowany, zależnie od smaku nektaru. Miód rzepakowy – słodki, niekiedy lekko gorzki, zapach kwitnącego rzepaku. Miód akacjowy – słodki, lekko mdły, lekki zapach akacji. Miód lipowy – ostry, z gorzkawym posmakiem, silny zapach kwiatu lipowego. Miód klonowy – bardzo łagodny, delikatny, specyficzny zapach. Miód faceliowy – bardzo delikatny, lekko kwaśny, przyjemny zapach. Miód leśny – charakterystyczny smak i aromat, zazwyczaj mieszanki nektaru z kwiatów drzew, krzewów oraz runa leśnego.

Tradycja:

Miody Puszczy Barlineckiej wytwarzane są przez pszczelarzy z Barlinka i jego okolic już od kilkudziesięciu lat. Nektar i pyłek do ich wytwarzania pozyskiwany jest ze znajdującego się w gminie Barlinek obszaru o dużej czystości środowiska przyrodniczego – Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. Przybyli repatrianci do Barlinka, przywieźli ze sobą rodziny pszczele. Następnie pod koniec lat 40-tych XX wieku zawiązuje się w Barlinku sekcja pszczelarska, która w 1952 r. przekształca się w koło pszczelarskie. Koło pszczelarskie umacnia swoją pozycję dopiero w II połowie lat 50-tych: „W roku 1956 koło liczy 22 członków, którzy posiadają 320 pni” (Kronika Koła Pszczelarzy w Barlinku). Z przeprowadzonej w dniu 10 grudnia 1966 roku ankiety, w której uczestniczyło 37 pszczelarzy posiadających 985 pni, wywnioskowano, że w roku 1966 z 1 pnia zebrano średnio 21,1 kg miodu. W latach 80-tych XX wieku liczba pasiek i pni w kole barlineckim utrzymywała się na mniej więcej stałym poziomie: „31 grudnia 1982 (…) Na terenie koła mamy 103 pasieki, a w nich 2930 pni. Koło liczy 102 członków, w tym 1 członka honorowego. (…) Odstawiliśmy do uspołecznionych punktów skupu 21,982 kg miodu. Daje to średnią 7,6 kg z pnia. (…) 9 grudnia 84 (…) Jest nas 126 i posiadamy 3394 pnie. Średnio z pnia osiągnęliśmy 8 kg miodu” (Kronika Koła Pszczelarzy w Barlinku). Obecnie barlineckie koło pszczelarzy liczy 42 członków, którzy posiadają 1670 rodzin pszczelich. Jak zaznaczają pszczelarze, obecnie „średnio od jednej pszczelej rodziny uzyskuje się 18-19 kg miodu” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z pszczelarzami z Barlinka). Najczęściej wytwarzane są miody: wielokwiatowe, rzepakowe, akacjowe, lipowe, klonowe, faceliowe i leśne. Cały proces wytwarzania miodów nie jest łatwy. Pierwsze przygotowania rozpoczynają się w miesiącach marzec-kwiecień, w zależności od pogody i kwitnienia roślin. Przed wyjazdem na pożytek należy właściwie przygotować pszczoły i zaopatrzyć ule w odpowiednią ilość ramek. Transport uli odbywa się po oblocie pszczół wieczorem lub wczesnym rankiem – około godz. 5.00 rano. Pszczoły oblatują pożytki w okresie kwitnienia roślin, a więc przez okres kilku miesięcy. W tym czasie należy odpowiednio zajmować się pszczołami i ulami. Po zebraniu przez pszczoły nektaru i dojrzeniu miodu odbywa się transport ramek z miodem do pracowni, gdzie odsklepia się je za pomocą odsklepiacza. Później następuje wirowanie miodu, proces krystalizacji i kremowania, czyli zaszczepienia patoki odrobiną miodu skrystalizowanego, krupca. Miody Puszczy Barlineckiej były wielokrotnie wyróżniane i nagradzane, m.in. jury konkursu „Numer 1 w Liderze” przyznało I miejsce w kategorii „Produkty regionalne pochodzenia zwierzęcego” miodom wielokwiatowym kremowanym w Pełczycach, 15 sierpnia 2010 r.