Wygląd:

Płyn

Kształt:

Płynny

Barwa:

Odcień czerwono-purpurowy

Konsystencja:

Płynna, lepka, klarowna

Smak:

Smak słodko-kwaskowaty, owocowo-korzenny;

Dodatkowe Informacje:

Zawartość alkoholu 35%-45% objętości płynu Nalewka wyróżnia się niepowtarzalnym, wykwintnym korzennym smakiem dzięki dodawaniu składnika młodych listków oraz pędów czarnej porzeczki. Porzeczki zbiera się, gdy są już lekko przejrzałe.

Tradycja:

Nalewki to alkoholowe wyciągi z owoców, korzeni, kwiatów i ziół. Zanim jednak pierwsza nalewka trafiła na polski stół przeszła długi proces tworzenia i zdobywania wiedzy na temat jej produkcji. Już w czasach starożytnych, mieszając zioła, szukano eliksirów młodości i miłości, dodając do nich miód i słodkie syropy. Pierwszy w historii bimber, doprawiony ziołami, sławiony był jako aqua vitae. Był to wynik wielu przemyśleń i doświadczeń. Wtedy to okazało się, że alkohol w połączeniu z ziołami ma właściwości lecznicze. Używano go do dezynfekcji i uśmierzania bólu. Odkryto także jego dobry wpływ na trawienie, senność oraz serce. Kolejne wieki wytężonej pracy nad alkoholem sprawiły, że pierwsza nalewka przeznaczona „dla smaku” – rosolis (z łac. ros – kropla, solis – słońce), która powstała we Włoszech w XIII wieku szybko zyskała polarność w całej Europie. Każdy kraj wykazywał upodobanie do jakiegoś smaku. W dworkowych apteczkach nalewki dzieliły się na te dla zdrowia rodziny oraz te dla ducha i przyjemności. Za punkt honoru gospodynie uznawały poczęstować gościa tym, co znajdowało się w zasobności domowych specyfików, a receptury przekazywano sobie z pokolenia na pokolenie, często dopiero w zapiskach testamentu. Nalewki odgrywały również znaczącą rolę w życiu panien i kawalerów. Panny na wydaniu przygotowywały własnoręcznie napój, a dzbanek pełen nalewki, którą częstowani byli kawalerowie, stanowił dla nich zachętę do stawania w konkury. Z czasem do produkcji nalewek zaczęto używać wszelkich możliwych korzeni, ziół, owoców i tylko od wytwórcy zależało, jakie smaki wytworzy. Nalewka z czarnej porzeczki jest produkowana w oparciu o stare receptury. Dodaje się do niej różne przyprawy i owoce, zyskując w ten sposób unikatowy smak i zapach. Przepis na nalewkę porzeczkową pochodzi z książki Nalewki Jana Gajkosia wydanej w 1958 roku przez Polskie Wydawnictwa Gospodarcze w Katowicach.