Wygląd:

Kruche ciasto z widoczną w przekroju warstwą jabłek, na wierzchu posypane cukrem – mączką.

Kształt:

Prostokątny.

Rozmiar:

W zależności od formy, w której jest pieczony, około 2,5 kg.

Barwa:

Zewnętrzna ciemno-złota, w przekroju żółto-złocista. Nadzienie od jasnobrązowej do ciemnobrązowej.

Konsystencja:

Stała.

Smak:

Słodko-kwaśny.

Tradycja:

Placek z jabłkami, nazywany również jabłkowcem, jabłecznikiem czy plackiem owocowym, to jedno z najstarszych ciast. Receptura placka z jabłkami w gminie Dębowiec przekazywana jest z pokolenia na pokolenie i stanowi część kulinarnych tradycji wsi. Dawniej do przygotowania placka z jabłkami wykorzystywano jabłka zwane płonkami z przydrożnych dziko rosnących jabłoni. Dopiero z czasem okoliczni gospodarze zaczęli sadzić drzewka owocowe i powoli przydomowe sady rozrastały się. Do przygotowania placka potrzeba około 1,5 kg jabłek. „Najlepiej nadawały się do tego szare renety albo antonówki. Można było używać i innych odmian jabłek, wszystkie się nadawały, ale placek z renetami albo antonówkami był najsmaczniejszy. (…) Jabłka trzeba było umyć i obrać ze skórki, a następnie renety lub antonówki kroiło się w cieniutkie plasterki i już więcej nic nie trzeba było z nimi robić. Inne jabłka ścierało się na tarce o grubych oczkach, niektóre przesmażano” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Dębowca). Po przygotowaniu masy z jabłek należy przygotować ciasto. „Niegdyś pieczono głównie drożdżowe z jabłkami, ale już od początku lat 50-tych XX wieku powszechne stało się tzw. kruche” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Dębowca). Początkowo placek z jabłkami przygotowywany był jedynie sezonowo, dopiero z czasem zaczęto przechowywać przesmażone jabłka w słoikach, dzięki czemu może być on pieczony przez cały rok. Placek z jabłkami, choć jest bardzo popularny, w Dębowcu przygotowywany jest przeważnie na święta: chrzciny, wesela, komunie, święta Bożego Narodzenia czy na niedziele.