Wygląd:

Wędzonka przygotowana z części anatomicznej polędwiczki wieprzowej.

Kształt:

Podłużny, anatomiczny polędwiczki wieprzowej.

Rozmiar:

Waga od 0,3 do 0,4 kg.

Barwa:

Na przekroju jasnoróżowa, charakterystyczna dla mięsa peklowanego.

Konsystencja:

Krucha, soczysta bez wycieków soku i skupisk galarety.

Smak:

Smak charakterystyczny dla mięsa wędzonego, zapach użytych przypraw np. liści laurowych, pieprzu.

Tradycja:

Gmina Radomyśl Wielki położona jest w północno-zachodniej części województwa podkarpackiego i stanowi teren przygraniczny pomiędzy dwoma województwami: małopolskim i podkarpackim. Miasto otoczone jest dwunastoma wsiami. Miejsce to zaskakuje niepowtarzalnym klimatem historycznym, typowym dla dawnych galicyjskich miasteczek. Od dawien dawna rolnicy zamieszkujący te tereny przygotowywali wyroby masarskie zazwyczaj na własne potrzeby, na potrzeby rodzin mieszkających w okolicznych miastach, a także na handel. Sprzedaż prowadzona była między innymi podczas cotygodniowych targów. Z czasem konsumenci zaczęli coraz bardziej doceniać wyjątkową jakość wyrobów wędliniarskich z tego terenu. Na terenie gminy Radomyśl Wielki przeważa przemysł rolno-spożywczy. Rozwinięte jest tu rolnictwo w zakresie hodowli trzody chlewnej, a co się z tym łączy również handel. Ten rolniczy charakter okolicy, czyste tereny pozwoliły jeszcze przed wojną wypracować niepowtarzalne receptury wędliniarskie. Historia wyrobu polędwiczki wędzonej radomyskiej sięga odległych czasów, a jej sposób wytwarzania nie zmienił się na przestrzeni lat. Na początku po rozbiorze tuszy wieprzowej i wyselekcjonowaniu polędwiczki zostaje ona umieszczona w zalewie z naturalnymi przyprawami przez okres około 5 dni. Po zakończeniu procesu leżakowania polędwiczka zostaje zawieszona na wózku wędzarniczym i poddana procesowi wędzenia w wędzarni opalanej drewnem olchowym przez około 1,5 godziny. Dawniej polędwiczkę wędzoną radomyską przygotowywano rzadko tylko na specjalne okazje i święta, obecnie przygotowywana jest częściej i cieszy się dużą popularnością. „Mało kto zamowioł, chyba taki bogatszy ale robiłem przynajmniej kilka w roku. To wychodziło bardzo drogie ale najlepsze ze świni” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Radomyśla Wielkiego).