Wygląd:

Charakterystyczny dla polędwiczki wieprzowej. Polędwiczka sznurowana, peklowana metodą zalewową i wędzona.

Kształt:

Podłużny.

Rozmiar:

Waga około 0,25 dag.

Barwa:

Od jasnoróżowej do różowej.

Konsystencja:

Ścisła.

Smak:

Delikatny, wyrazisty, soczysty, wyczuwalny smak i zapach wędzenia.

Tradycja:

Wierzawice to wieś położona w województwie podkarpackim w gminie Leżajsk. Jedna z legend głosi „(…) że pierwotną nazwą wsi były Wierzeice, czyli wrota. Była to wioska otwarta na świat, gdyż za czasów Kazimierza Wielkiego wysyłano stąd zboże rzeką San, przez Wisłę aż do Gdańska, a stamtąd w świat” (Uchwała Nr XXXII/244/2005 Rady Gminy Leżajsk z dnia 29 marca 2005 r. w sprawie zatwierdzenia planu rozwoju miejscowości Wierzawice). Stąd też swoją nazwę wzięły produkty wędliniarskie przygotowywane na tym terenie, a wśród nich polędwiczka wędzona z Wierzeic. Surowcem wykorzystywanym do przygotowania polędwiczki wędzonej jest mięso wieprzowe pozyskiwane od trzody chlewnej z terenu Wierzawic i okolic. Na początku polędwiczki zanurzone zostają w specjalnej marynacie przygotowanej na bazie naturalnych przypraw takich jak pieprz, sól, ziele angielskie i liście laurowe. Leżakują w marynacie około 48 godzin. Po wyjęciu z marynaty zostają zawieszone na drewnianych kijach i umieszczone w wędzarni opalanej drewnem olchowym, bukowym, jesionem i grabem. Po około 5 godzinach polędwiczki wyjmowane są z wędzarni i schładzane. „Czas przechowywania nie jest zbyt długi, bo akurat polędwiczki robi się najczęściej na specjalne okazje, a jeżeli bez okazji, to i tak się je zjada w pierwszej kolejności. Sposób przygotowania do wędzenia i samego wędzenia nie zmienił się” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Wierzawic).