Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                                           

Ciemne mocne piwo z pianką na powierzchni.

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Wielkość

W zależności od naczynia, w którym się znajduje, najczęściej konfekcjonowany w butelki 0,5 l lub beczki.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Ciemna, prawie czarna barwa, z rubinowymi refleksami. Na wierzchu beżowa piana.

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Płynna.

Smak i zapach

Bogaty słodowy smak i aromat z nutami karmelowymi lub orzechowymi (a nawet toffi) oraz tostowymi (do wrażenia słodyczy lukrecji).

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Na obszarze Prus Wschodnich, czyli dzisiejszych Warmii i Mazur, piwo porter pojawiło się wraz z rewolucją przemysłową, a swoją pozycję ugruntowało w pierwszej połowie XX wieku. Na podstawie obowiązującego wówczas prawa podatkowego, piwa warzone na tym terenie dzielono na 4 kategorie: zwykłe, wyszynkowe, pełne i mocne. Wśród tych ostatnich zgłaszane były piwa warzone w stylu koźlak i porter. Na podstawie zachowanych zgłoszeń podatkowych możemy stwierdzić, że wśród piw mocnych warzone były też portery, a w okresie międzywojennym okres bujnego rozkwitu przezywały browary z terenu dzisiejszych Warmii i Mazur. Na Warmii i Mazurach porter warzono także po II wojnie światowej. Powstawał tu porter – piwo ciemne mocne. Było to piwo warzone na podstawie normy z roku 1960 (PN60/A – 79098) o ekstrakcie 22% i zawartości alkoholu przekraczającej 5%. Norma ta dopuszczała stosowanie w przypadku piw o wysokich ekstraktach, jak też piw lekkich opartych na wodach wysłodkowych piw mocnych składniki pochodzenia słodowego, ale także cukier jako dozwolone sposoby na podnoszenie ekstraktu nastawnego brzeczki. Piwo porter warmiński charakteryzuje się wysokim stężeniem brzeczki nastawnej, czarnym kolorem oraz charakterystycznymi walorami smakowymi i aromatycznymi. Od samego początku tak mocne piwo stanowiło ukoronowanie oferty browarów. Warzenie porteru wymagało mistrzowskich umiejętności piwowara oraz czasu. Jest to bowiem styl wymagający, zarówno na etapie produkcji, jak też w czasie leżakowania.