Wygląd:

Na przekroju widoczna jasnoszara otoczka z nieco ciemniejszym kulistym farszem w środku.

Kształt:

Owalny.

Rozmiar:

Długość ok. 8 cm, szerokość ok. 4 cm.

Barwa:

Jasnoszara.

Konsystencja:

W dotyku wrażenie lepkiej gliny.

Smak:

Smak lekko słony, mięsno-ziemniaczany, zapach cebuli i pieprzu.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Polskowola to wieś położona w gminie Kąkolewnica Wschodnia. W przeszłości zamieszkiwali ją Rusini, dlatego też do roku 1919 jej nazwa brzmiała Ruskowola. Jak wspominają mieszkańcy Polskowoli, ich miejscowość od zawsze słynęła z wyrobu kiełbasy. Mięso, które pozostawało, tzw. obrzynki, wykorzystywano do przygotowywania farszu używanego w różnego rodzaju potrawach. Z powodu słabych gleb nie uprawiano na tych terenach pszenicy, a podstawowym składnikiem spożywanym na co dzień były ziemniaki. Z nich to robiono pyzy, początkowo bez nadzienia, zwane tertunami, placki ziemniaczane i kopytka. W niedzielę, a także przy okazji prac polowych, takich jak żniwa, młocka, wykopki, przygotowywano pyzy z mięsem. Ziemniaki gotowane i tarte łączy się ze sobą z dodatkiem mąki ziemniaczanej, jajek i soli do smaku. Mięso na farsz gotuje się, przekręca przez maszynkę do mięsa, dodaje podsmażoną cebulkę i wszystko dokładnie miesza. Ciasto dzieli się na kuleczki równej wielkości, w każdej robi się dołek, w który wkładany jest farsz i formuje się pyzę podobną do gomółki masła. Przygotowane pyzy wrzuca się do gotującej osolonej wody i gotuje na małym ogniu aż pyzy wypłyną na powierzchnię. Pierwotnie pyzy przygotowywano bez dodatku mąki ziemniaczanej. Uległo to zmianie po szkoleniach zorganizowanych przez Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego w latach 1970-1980, na których to gospodynie miały możliwość wymienić się swoimi doświadczeniami.