Wygląd 

Pasztet z grzybów, z widocznymi na powierzchni i przekroju wiórkami smażonej cebuli i drobnymi kawałkami gotowanego jajka

Kształt 

W zależności od naczynia, w którym był pieczony

Wielkość

Uzależniona od wielkości formy, w której pasztet był pieczony

Barwa 

Ciemnobrązowa, na przekroju szaro-brązowa

Konsystencja

Stała, lekko sprężysta

Smak i zapach

Smak i zapach grzybów leśnych, delikatnie wyczuwalny zapach kiełbasy

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Wieś Rakszawa znajduje się w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim i jest siedzibą gminy Rakszawa. Położona jest w obrębie Płaskowyżu Kolbuszowskiego,
w Kotlinie Sandomierskiej. Na terenie wsi Rakszawa znajdują się pozostałości Puszczy Sandomierskiej. Dominują tam lasy sosnowe z kwasolubnym runem, będące źródłem pozyskiwania grzybów.

Tradycja wyrobu pasztetu grzybowego sięga czasów przed wybuchem II wojny światowej. Gospodynie wiejskie przygotowywały pasztet okazjonalnie ze względu na pracochłonność wykonywania. Głównym składnikiem produktu są grzyby, łatwo dostępne na terenie wsi Rakszawa. Rakszawski pasztet grzybowy najczęściej przygotowywany był w okresie jesiennym, ze świeżych grzybów. Poza sezonem wykorzystywano grzyby suszone. Przygotowuje się go z kapeluszy grzybów mieszanych, wszystkich gatunków.

W pierwszym etapie przygotowania pasztetu, posiekane drobno grzyby smaży się na maśle z cebulą. Po ostudzeniu grzyby mieli się i dodaje pokrojone w kostkę ugotowane jajko, kiełbasę i namoczoną bułkę. Do masy dodaje się jedno surowe jajko, natkę pietruszki, sól pieprz oraz kminek. Odpowiednio wyrobiony pasztet układa się w formach i piecze przez półtorej godziny. Dobrze upieczony pasztet powinien „odchodzić” od ścianek foremki.