Barwa:

Zabarwienie napoju ma różne odcienie od jasnomiodowego do ciemnomiodowego (aż do lekko fioletowego)

Konsystencja:

Płynna, przy zetknięciu z ustami czuć moc trunku, a po połknięciu pojawia się uczucie ciepła i rozgrzewania

Smak:

Smak śliwkowy, lekko słodkawy, zapach aromatyczny, niepowtarzalny; smak i zapach pochodzą od wydestylowanego zaczynu śliwkowego. Deklarowane poziomy np. : zawartość alkoholu (w %), współczynnik pH, aktywność wody, inne wskaźniki 65-70% alkoholu

Dodatkowe Informacje:

Zaczyn śliwkowy fermentuje w warunkach naturalnych bez dodatku drożdży i wody, bazuje na naturalnych szczepach drożdży rozwijających się na owocach. Jeżeli nie dodaje się drożdży, okres fermentacji jest dłuższy i nie jest burzliwy, a odpowiednia proporcja dodanego do śliwek cukru daje większą zawartość alkoholu.

Tradycja:

Do źródeł pisanych, które wspominają o wytwarzaniu napojów alkoholowych na terenie Zambrowa, należy publikacja Józefa Stanisława Mroczka pt. „Zambrów zarys dziejów”. W rozdziale drugim niniejszej książki czytamy, iż „Produkcją piwa zajmowali się nie tylko karczmarze, lecz i dość licznie ogrodnicy i niektórzy kmiecie, często także handlujący; dla przykładu – w Woli Zambrowskiej nie było karczmy, niemniej jednak »czterech kmieci warzyło piwo«… . Na podstawie danych z lustracji z XVI w. produkcję wódki wykonano po raz pierwszy w 1552 r., a w 1578 r. wyprodukowano sześć garnców gorzałki”. Mieszkańcy regionu pamiętają, jak ich dziadowie kontynuowali tradycję, wytwarzając napój alkoholowy na bazie śliwek rosnących w okolicznych sadach i ogrodach. Przepis na wytwarzanie nalewki ze śliwek zachował się dzięki kursom kulinarnym prowadzonym w latach 1936-1960 w okolicach Zambrowa. Zapiski osoby, która prowadziła wówczas zajęcia, przetrwały do dzisiaj.