W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Szynka pieczona z Hermanowej

18.09.2018

Produkt wpisany na listę produktów tradycyjnych w dniu 2013-08-19 w kategorii Produkty mięsne w woj. podkarpackim.

Wygląd:

Udziec z zachowaną kością udową.

Kształt:

Mięsa udowego z zachowaną kością, na przekroju zbliżony do owalnego.

Rozmiar:

Około 7 kg.

Barwa:

Brązowa do jasnobrązowej, na przekroju mięso różowe, tłuszcz biały.

Konsystencja:

Dość ścisła, krucha.

Smak:

Właściwy dla szynki wieprzowej peklowanej, wędzonej, gotowanej. Wyczuwalne przyprawy – liść laurowy i ziele angielskie.

Tradycja:

Hermanowa to wieś położona na Pogórzu Dynowskim, gdzie ukształtowanie terenu jest pagórkowate, z zagajnikami i skupiskami drzew, a w południowej części z dużymi kompleksami leśnymi. Taka rzeźba terenu spowodowała powstanie bardzo licznych małych gospodarstw zajmujących się rolnictwem, gdzie przeważała produkcja na niewielką skalę. Bardzo popularne na ww. terenie było wytwarzanie i wędzenie w przydomowych wędzarniach przeróżnych wędlin. Szynka pieczona z Hermanowej to wyrób przygotowywany według sprawdzonej tradycyjnej receptury, opartej na naturalnych przyprawach. Charakteryzuje się nie tylko niezapomnianym smakiem, ale również najwyższą jakością. Surowcem wykorzystanym do produkcji jest wieprzowina pochodząca z tuczników hodowanych głównie na terenie Podkarpacia. „Zaraz po dokonaniu rozbioru przygotowywano zalewę, w której moczono mięso przeznaczone na szynkę. Do niewielkiej ilości zimnej wody dodawano soli (do smaku, według gustu gospodarza), 2-3 szt. liści laurowych, kilka ziaren ziela angielskiego i kilka ziaren pieprzu. Do przygotowania szynki pieczonej dodawano niewielką ilość soli, ponieważ przy pieczeniu więcej szynka słonieje. Wszystko należało zagotować, a następnie dolać do tej zalewy zimnej wody, tak żeby łącznie wyszło jej 2-3 litry. Mięso można było ponakłuwać widelcem, wtedy lepiej kruszało. Moczono go w zalewie co najmniej 3-4 dni. Po upływie tego czasu można było już szynkę piec. Tego już on, jako rzeźnik nie robił, każdy gospodarz sam sobie piekł szynk w piecu chlebowym w brytfannie” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Kielnarowej). Ważnym etapem przygotowania szynki jest jej wędzenie, do którego używane jest tylko naturalne drewno owocowe, dzięki czemu nadaje jej charakterystyczny aromat. Dawniej szynka pieczona z kością była wielkim rarytasem i dostępna tylko w czasie świąt. Obecnie jej smak jest rozpoznawalny nie tylko w Hermanowej i jej okolicach, ale także w całej Polsce.

Informacje o publikacji dokumentu
Ostatnia modyfikacja:
18.09.2018 14:32 Sławomir Mucha
Pierwsza publikacja:
18.09.2018 14:32 Sławomir Mucha
{"register":{"columns":[]}}