Wygląd:

Szynkowa wieprzowa z dolnej zrazowej, z niewielkim przerostem okrywy tłuszczowej

Kształt:

Naturalny kształt elementu mięsnego, na przekroju plaster o kształcie prostokątnym typowy dla użytego surowca

Rozmiar:

Waga od 1,0-1,5 kg/szt

Barwa:

Kolor typowy dla peklowanego mięsa pieczonego, skórka brązowa, ciemnobrązowa
z widocznymi przyprawami. Na przekroju barwa różowa do jasnoróżowej z widoczną okrywą tłuszczową

Konsystencja:

Konsystencja zwarta, zwięzła, krucha, lekko wilgotna, jędrna z zachowaną strukturą mięśni

Smak:

Zapach mięsa pieczonego, wyczuwalne przyprawy czosnku i pieprzu

Tradycja:

Proszówka to niewielka wieś położona u podnóża Karkonoszy, niedaleko Jeleniej Góry. W regionie tym dominuje górski krajobraz oraz połacie żyznych pól uprawnych, co sprzyjało hodowli bydła. Mieszkańcy wsi Proszówka, głównie zajmowali się domowym masarstwem
i rzeźnictwem. W okolicach Jeleniej Góry, niegdyś nie można było kupować żadnych dóbr spoza granic miasta, dlatego miejscowi sami trudnili się przetwórstwem oraz hodowlą.

Szynka z Karkonoszy to najbardziej popularny produkt wsi Proszówka, podawany głównie okazjonalnie. Do produkcji szynki przygotowywano się na kilka tygodni przed uroczystością. Wybierano odpowiednią tusze do uboju, którego dokonywał najbardziej doświadczony członek rodziny. Z jeszcze ciepłego mięsa wycinano dolną zrazową
z niewielkim przyrostem okrywy tłuszczowej, którą formowano na kształt szynki.
Mięso pozostawiano w solance na około 10 dni, aby odpowiednio skruszało i przeszło aromatem przypraw. Następnie, szynka wykładana była na blachę i piekła się około 2 godziny w temperaturze 120ºC. Szynka z Karkonoszy swój smak i konsystencję zawdzięcza starannemu peklowaniu mięsa oraz przyprawom, takim jak czosnek, pieprz czarny młotkowany i sól peklująca, które po zapieczeniu tworzą złocisto-brązową skórkę na powierzchni szynki.
Proces pieczenia nadaje szynce jej charakterystyczny smak i aromat.