Wygląd:

Szynka górna zrazowa wieprzowa w siatce wędzarniczej.

Kształt:

Nieregularny, spłaszczony stożek.

Rozmiar:

W zależności od wielkości mięśnia. Waga wyrobu od 1 kg do 1,5 kg, długość od 20 cm do 30 cm, szerokość od 15 cm do 20 cm, wysokość od 10 cm do 15 cm.

Barwa:

Zewnętrzna szaro-brązowa. Barwa mięsa na przekroju różowa do ciemnoróżowej z szarawym odcieniem. Dopuszczalne minimalne ślady tłuszczu śródmięśniowego.

Konsystencja:

Zwarta, wyrób lekko soczysty, kruchy.

Smak:

Charakterystyczny dla szynki z mięsa wieprzowego, marynowanej, wędzonej, parzonej. Smak lekko słony, mocno wyczuwalny zapach wędzenia z przyprawami takimi jak liście laurowe i ziele angielskie.

Tradycja:

Wielopolszczyzna od dawna położona była z dala od ważnych szlaków handlowych, ale jednocześnie dostarczała płody rolne i proste wyroby rękodzielnicze do takich ośrodków jak Tarnów, Kraków czy Sandomierz. Do lat 80-tych XX wieku nie funkcjonowała na terenie Wielopola Skrzyńskiego profesjonalna masarnia, a jednak mieszkańcy i ich goście spożywali wyroby mięsne wysokiej jakości. Wszystko dzięki zapobiegliwości rodzimych masarzy, którzy kultywowali tradycje masarskie i przygotowywali różne wędliny. Jednym z wyrobów była szynka z Wielopola często zwana przez mieszkańców Wielopola Skrzyńskiego szynką plebana. Jej nazwa oraz receptura ma związek z wielopolską parafią rzymsko-katolicką i gospodarstwem plebańskim, liczącym do 1945 roku ponad 120 morgów. Kolejni proboszczowie oprócz posługi duszpasterskiej nadzorowali dobrze rozwinięte gospodarstwo rolne, w tym hodowlę trzody chlewnej i krów mlecznych. Z racji siedziby w Wielopolu Skrzyńskim dekanatu oraz odbywających się dorocznych odpustów w dzień 15 sierpnia – Matki Boskiej Zielnej, do wielopolskiej plebani przybywało liczne grono księży diecezjalnych i zakonników z Sędziszowa Małopolskiego. Poczęstunki dla gości słynęły na okolicę ze swojskiej kiełbasy, pieczonej kiszki i przede wszystkim szynki przygotowywanej w plebańskiej kuchni. Po zawiązaniu w Wielopolu Skrzyńskim zakładu mięsnego, wykorzystano wiedzę księży na temat wyrobu wędlin słynnych w całej gminie. Do przygotowania szynki z Wielopola wykorzystywana jest tylko szynka górna zrazowa wieprzowa. Odpowiednio przygotowane mięso zostaje przewiązane sznurkiem i leżakuje w zalewie z przypraw z lodem przez okres około 7 dni. Po tym czasie na szynkę zostaje nałożona odpowiednia siatka wędzarnicza i umieszczona zostaje w wędzarni opalanej drewnem olchowym, gdzie na początek przez około godzinę jest suszona, a następnie wędzona dymem. Na końcu szynka trafia do parzelnika. Dzięki takiej metodzie produkcji szynka z Wielopola Skrzyńskiego zachowuje swoją naturalną soczystość i kruchość. „Szynka zawsze była najszlachetniejszym wyrobem i zamawiali ją raczej bogaci ludzie i to na specjalne okazje. Taką okazją mogło być wesele, ale nie na każdym była szynka, natomiast zawsze musiała być kiełbasa. Obecnie szynkę robi się w taki sam sposób, ale kupuje ją albo zamawia o wiele więcej osób, aniżeli dawniej” ( Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Wielopole Skrzyńskie).