Wygląd:

Klarowna ciecz.

Kształt:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje, np. szklane butelki o pojemności 0,75 l.

Barwa:

Od białej do czerwonej.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Bukiet owocowy.

Tradycja:

Pierwsza wzmianka źródłowa o zielonogórskich winnicach pochodzi z początku XIV wieku, jednakże w miejscowej tradycji zachowano jako datę sprowadzenia winorośli rok 1150. „Rejon Zielonej Góry to obszar winiarstwa ukształtowany historycznie i ciągle funkcjonujący. Tradycje uprawy winorośli są starsze niż historia samego miasta” (M. Kuleba, „Ampelografia Zielonej Góry”, Zielona Góra 2005). Pierwsza relacja dokumentalna, w której zachowała się nazwa uprawianych odmian winorośli, pochodzi z XV wieku. W roku 1466 książę głogowski Henryk IX z linii Piastów śląskich sprowadził z Węgier, Tyrolu i Frankonii nowe szczepy winorośli, wśród których szczególną sławą cieszyły się tramińskie – z miasta Tramina w Dolomitach. Od tego czasu Traminer uprawiany jest w Zielonej Górze nieprzerwanie aż po dzień dzisiejszy. Zapewne w tym samym czasie trafił do Zielonej Góry drugi szczep, stanowiący przez wieki podstawę miejscowego winiarstwa, Silvaner. Z późniejszych czasów pochodzą informacje o najważniejszych lokalnych odmianach, np. Blauer Spatburgunder, Rulander, Goldschonedel, Blauschonedel i Muller-Thurgau, a także uprawiany na mniejszą skalę Riesling. Dawniej region zielonogórski był uważany za najdalej wysunięty na północ obszar przemysłowej uprawy winorośli na świecie. Mimo swojego niekorzystnego położenia geograficznego Zielona Góra stała się miejscem, gdzie powstała najstarsza niemiecka wytwórnia wina musującego Augusta Gremplera oraz największa w swoim czasie wytwórnia winiaków w Niemczech – Albert Buchholz A.G. W Archiwum Państwowym w Zielonej Górze znajdują się akta miejskie z lat 1538-1945, stanowiące materiał do badań dziejów zielonogórskiego winiarstwa. Zebranych jest tam wiele informacji o zbiorach winogron i produkcji wina oraz warunkach klimatycznych im towarzyszących. Po II wojnie światowej w Zielonej Górze istniała największa w Polsce Lubuska Wytwórnia Win i w tym czasie winnice wokół Zielonej Góry pokrywały powierzchnię ok. 140 ha. Od kilku lat, dzięki staraniom Lubuskiego Stowarzyszenia Winiarskiego oraz Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Plantatorów Winorośli i Producentów Wina z siedzibą w Zielonej Górze, podjęto intensywne działania zmierzające do odradzania tradycji winiarskich w Zielonej Górze. Winiarze zainicjowali badania nad zachowanymi w dawnych rewirach winiarskich okazami winorośli.