Nowy Rezerwat „Wielkie Bagno” zajmuje ponad 300 ha torfowisk i borów bagiennych na Lubelszczyźnie
21.11.2025
Od 19 listopada br. mamy kolejny, nowy rezerwat pn.: „Wielkie Bagno”. Nadzór nad tym rezerwatem będzie sprawował Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Lublinie.
19 listopada Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Lublinie podpisał akt ustanowienia rezerwatu „Wielkie Bagno”. Nowy rezerwat to obszar torfowisk i borów bagiennych o powierzchni ponad 300 ha.
Lokalizacja rezerwatu
Rezerwat przyrody „Wielkie Bagno” jest położony w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, na terenie gminy Tereszpol. Rezerwat zlokalizowany jest w granicach mezoregionu Równina Biłgorajska. Wymieniony mezoregion należy do makroregionu Kotlina Sandomierska, który wchodzi w skład podprowincji Podkarpacie Północne, prowincji Karpaty Zachodnie z Podkarpaciem Zachodnim i Północnym oraz megaregionu Region karpacki.
Całość gruntów rezerwatu należy do Skarbu Państwa i jest administrowana przez Nadleśnictwo Zwierzyniec, podległe Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie.
Teren ten podlega ochronie w ramach Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 w formie obszaru specjalnej ochrony ptaków Puszcza Solska PLB060008 oraz specjalnego obszaru ochrony siedlisk Uroczyska Puszczy Solskiej PLH060034.
O rezerwacie
Obszar rezerwatu obejmuje mozaikę siedlisk. Centralna część ostoi to rozległy bór bagienny z ponad stuletnim, skarłowaciałym drzewostanem o luźnym zwarciu, miejscami przechodzącym w otwarte torfowisko. Otaczają go różnowiekowe drzewostany sosnowe na siedlisku boru wilgotnego. W północnej części ostoi, (w większości poza granicą rezerwatu) są duże połacie boru świeżego z piaszczystymi wydmami i rozległymi borówczyskami z kępami podszytu świerkowego.
Wśród zbiorowisk roślinnych projektowanego rezerwatu największą powierzchnię zajmują fitocenozy torfowiska wysokiego. Znajduje się tu również bór sosnowy oraz bór bagienny. Zachodnia część torfowiska, silniej uwodniona od pozostałych fragmentów terenu, jest miejscem występowania dużych płatów zespołu turzycy bagiennej, reprezentującego zbiorowiska torfowisk przejściowych. W pobliżu południowej granicy rezerwatu znaczną powierzchnię zajmują fitocenozy olsu porzeczkowego oraz fragmenty zarośli łozowych.
Badania naukowe prowadzone w rezerwacie przyrody „Wielkie Bagno” wykazały występowanie gatunków roślin chronionych, rzadkich, bądź zagrożonych wyginięciem. Na przykład: widłaka spłaszczonego Diphasiastrum complanatum, widłaka jałowcowatego Lycopodium annotinum, turzycę bagienną Carex limosa, turzycę strunową Carex chordorrhiza, kukułkę szerokolistną Dactylorhiza majalis, rosiczkę okrągłolistną i pośrednią Drosera rotundifolia i Drosera media, bagnicę torfową Scheuchzeria palustris.
Na terenie projektowanego rezerwatu lub w jego pobliżu stwierdzono 86 gatunków ptaków lęgowych lub prawdopodobnie lęgowych. Niewątpliwie największą jego osobliwością jest głuszec Tetrao urogallus, mozaika siedlisk zapewnia mu dogodne warunki do bytowania. Z najcenniejszych gatunków stwierdzono tu też: puchacza Bubo bubo, puszczyka uralskiego Strix uralensis, włochatkę Aegolius funereus, bociana czarnego Ciconia nigra.
Cel ochrony
Celem ochrony rezerwatu przyrody „Wielkie Bagno" jest zachowanie ze względu na szczególne wartości przyrodnicze, mozaiki siedlisk torfowiskowo-bagiennych oraz stanowisk rzadkich i zagrożonych gatunków roślin i zwierząt, o znaczeniu ponadregionalnym.
***
Jak powstaje rezerwat
Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. z 2024 r. poz. 1478 i 1940 oraz z 2025 poz. 884) uznanie za rezerwat przyrody obszarów następuje w drodze aktu prawa miejscowego w formie zarządzenia regionalnego dyrektora ochrony środowiska, które określa jego nazwę, położenie lub przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, cele ochrony oraz rodzaj, typ i podtyp rezerwatu przyrody, a także sprawującego nadzór nad rezerwatem.