Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                    

Płyn - jego wygląd uzależniony jest od naczynia, w którym się znajduje (butelka, karafka, kieliszek)

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Uzależniony od naczynia, w którym się znajduje

Wielkość

Uzależniona od wielkości naczynia

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Żółta o odcieniu zależnym od koloru żółtek użytych do produkcji. W przypadku ajerlikieru czekoladowego intensywność koloru uzależniona jest od ilości i jakości dodanego kakao lub czekolady (od jaśniejszego koloru kawy z mlekiem do koloru ciemnej czekolady).

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Gęsta, wilgotna w dotyku i lekko lepka

Smak i zapach

Smak i zapach likieru z wyczuwalnym aromatem jajecznym i alkoholowym. Ajerlikier z dodatkiem wanilii lub waniliny posiada aromat i smak waniliowy,   w smaku jest słodkawy o wyraźnym aromatem alkoholu. Smak i zapach ajerlikieru czekoladowego charakteryzuje się wyraźną kakaową nutą. 

 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

O tym, iż na terenie wsi Popielów wyroby alkoholowe były znane już w średniowieczu świadczą zapisy w dokumencie lokacyjnym wsi. Ludność regionu większe ilości napojów alkoholowych wypijała w czasie zapustów czyli karnawału, a śląska gospodyni zawsze miała w spiżarce schowaną buteleczkę ajerkoniaku na wszelki wypadek: „(…)nie można sobie wyobrazić tych swawoli bez dodatku tak charakterystycznych dla Śląska napojów jak : piwo jasne lub ciemne […] likier wiśniowy, ajerkoniak czyli likier jajeczny lub likier kakaowy” (Elżbieta Łabońska, Śląska kucharka doskonała, Fundacja dla Śląskiego Instytutu Naukowego, Katowice 1989, s. 160). Bez podania ajerlikieru nie mogła by się obejść żadna większa śląska uroczystość. Tak więc, był on ujęty także w menu weselnym „do ciast na podwieczorek obowiązkowo podaje się od dawna kawę naturalną, parzoną w dzbankach, […] w porze podwieczorku podaje się również likier jajeczny i likier czekoladowy lub wiśniowy” (Elżbieta Łabońska, Śląska kucharka doskonała, Fundacja dla Śląskiego Instytutu Naukowego, Katowice 1989, s. 267).

Anna Myszyńska, znana śląska gawędziarka pochodząca z Kórnicy k/Głogówka, w jednej ze swoich książek pisze o ajerlikierze w rozdziale, w którym wspomina bale sylwestrowe z okresu swojej młodości „Gorzoła to wszyscy ze spirytusu robili i mieszali ze sokam albo nalewką, kobity robiły kanałówki abo ajerkoniak i zabawa przi tyj była fest a fest (…)(– fragment książki „Śląskie rozprawianie z okolic Białej, Głogówka i Krapkowic, Biała Prudnicka 2006 r., s. 40).

Na Śląsku Opolskim każda gospodyni przygotowuje odmienną wersję ajerlikieru. Przepis jest bardzo strzeżony i przekazywany ustnie z pokolenia na pokolenie. Najczęściej różnice w przepisach polegają na różnych proporcjach używanych składników. Gospodyni musi posiąść dużą wprawę, aby przy mieszaniu składników likier się nie zwarzył, co często się zdarza i zniechęca do jego produkcji sposobem domowym. Ajerlikier przygotowywany jest również w wersji waniliowej lub czekoladowej. Wersję czekoladową sporządza się dodając kakao do ucieranych jajek z cukrem lub roztopioną czekoladę. Ta wersja na Śląsku Opolskim zwana jest pod nazwą: ajer likier siokoladowy lub szekuladówy.