Wygląd:

Wędzonka wieprzowa w kształcie nieregularnego prostopadłościanu o zróżnicowanej grubości, z chropowatą skórką od spodu. W przekroju widoczne ułożone na przemian nierównomiernie warstwy mięsa i tłuszczu.

Kształt:

Kształt zewnętrzny nieregularny prostopadłościan, na przekroju nieregularny prostokąt.

Rozmiar:

Waga od 0,7 kg do 1,2 kg.

Barwa:

Barwa zewnętrzna skórki ciemnobrązowa, powierzchni złocistobrązowej do brązowej. Na przekroju mięsa różowa do ciemnoróżowej, tłuszczu od białej do kremowej.

Konsystencja:

Konsystencja zwarta, twarda skórka.

Smak:

Smak i zapach przyjemny, aromatyczny z wyczuwalnym zapachem i smakiem dymu wędzarniczego i użytych przypraw, charakterystyczny dla boczku peklowanego, wędzonego i parzonego.

Tradycja:

Dębowieccy wędliniarze posiadają doświadczenie sięgające roku 1963 w produkcji boczków. Dawniej dobry, wędzony boczek dębowiecki był przysmakiem traktowanym jako wędlina często bardziej pożądana niż najlepsza kiełbasa czy szynka. Obecnie mając możliwości skorzystania z wiedzy i pamięci następców dębowieckich wędliniarzy przywrócono tradycję produkcji wędzonego paskowego boczku. Dzięki wędzeniu boczek stawał się „miękki i zyskiwał wielkie walory smakowe. Ponadto wędzenie znacząco przedłużało jego trwałość, było rodzajem środka konserwującego” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Dębowca). Odcięte pasy boczku moczono w specjalnej zalewie. Następnie po wyjęciu z marynaty oczyszczano je dokładnie, by po uwędzeniu były właściwego koloru. Oczyszczone paski boczkowe musiały dobrze wyschnąć, ponieważ miało to wpływ na lepsze uwędzenie i ostateczny wygląd produktu. Płat boczku przeznaczony do wędzenia nabijano na metalowy haczyk, wieszano w wędzarni, a następnie zapalano małe ognisko. „Do wędzenia używano drewna z drzew owocowych, także olchowego i buczynę. Dziadek najbardziej lubił wędzenie drewnem jabłoniowym: nawet do lasu po niego jeździł, żeby tylko było. Przywoził go wcześniej, żeby podsuszyć. Dodawał też i inne liściaste, ale jabłoniowego było zawsze najwięcej” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Dębowca). Proces wędzenia musiał być prowadzony bardzo umiejętnie, nie wolno było dopuścić do wysokich temperatur w wędzarni, aby nie zachodził proces pieczenia, ani też by nie wydzielał się sok z boczku. Pozyskane receptury, praktyczna wiedza, dokładność technologiczna zachowana w całym procesie produkcyjnym mają niekwestionowany wpływ na jakość gotowego produktu. Boczek wędzony dębowiecki jest produktem jedynym w swoim rodzaju, ze względu na używanie dobrego surowca i nie zmieniającej się od lat technologii. Jest produktem niepowtarzalnym, zaspokajającym zapotrzebowanie lokalnego rynku i smaku konsumentów.