W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Gofry pruskie

03.06.2018

Produkt wpisany na listę produktów tradycyjnych w dniu 2017-03-17 w kategorii Wyroby piekarnicze i cukiernicze w woj. warmińsko-mazurskim.

Wygląd:

Rodzaj pulchnego lub chrupiącego ciasta, wypiekanego w gofrownicy.

Kształt:

Pięć kraciastych serduszek tworzących krąg.

Rozmiar:

Średnica kręgu ok. 20 cm.

Barwa:

Złoto-brązowa, na przekroju kremowa.

Konsystencja:

Z zewnątrz twardsza, krucha, wewnątrz miękka.

Smak:

Przyjemny, waflowy.

Tradycja:

Nazwa krainy zwanej Warmią wywodzi się od pruskiego plemienia Warmów i stanowi jedną z części krainy historycznej Prus. Burzliwe dzieje historyczne na przestrzeni wieków miały odzwierciedlenie w strukturze etnicznej ludności na terenie Polski, którą tworzyli Bałdowie, Polacy i Niemcy. Sytuacja ta kreowała nie tylko warunki polityczne i gospodarcze, ale także charakter kulturowy ludności zamieszkującej ziemie pruskie. Wszakże kulinarna tradycja jest zlepkiem tradycji kulinarnych dwóch narodów: Niemców i Polaków. Jedną z tradycji kulinarnych podtrzymywanych w domostwach w czasach powojennych był wypiek pewnego rodzaju wafli, zwanych goframi. Powszechne było posiadanie przez każdą gospodynię specjalnej żeliwnej gofrownicy, nazywanej niegdyś żelazkiem. Przy jej użyciu wypiekano dzieciom charakterystyczne dla formy kraciaste serduszka z ciasta podobnego do naleśnikowego. Gospodynie wypiekały je zgodnie z recepturą wytłoczoną na wieczku urządzenia, wykorzystując do sporządzania ciasta odpowiednie proporcje mąki, mleka, jaj, masła i drożdży. Gofrownica była żeliwnym urządzeniem, składającym się z dwóch płaskich, okrągłych form złączonych zawiasami, z wypustkami w fajerce, którą można umieścić bezpośrednio nad ogniem. Gofrownicę nagrzewano do odpowiedniej temperatury, natomiast formy zasmarowywano kawałkiem świeżej wieprzowej słoniny, skórką bądź gęsim olejem, po czym nalewano ciasto, rozprowadzając je po całej płaszczyźnie. Czas wypieku na jednej stronie był odliczany od momentu zamknięcia urządzenia, zgodnie z modlitwą Zdrowaś Mario, do słów „błogosławiony owoc żywota Twojego Jezus”. Następnie przewracano formę na drugą stronę. Z końcem modlitwy wafle były upieczone. Obecnie już w niewielu domach dawne gofrownice są używane do wypieku pruskich gofrów. Zastąpiły je bardziej nowoczesne, ale receptura została bez zmian. Zgodnie z nią, by przygotować właściwej konsystencji ciasto, należy je sporządzić z: 1 kg mąki, 21/4 l mleka, 6-8 jaj, 375 g masła, 1 łyżki drożdży. Można podawać posypane cukrem pudrem z dodatkiem konfitur, syropu, bitej śmietany.

Informacje o publikacji dokumentu
Ostatnia modyfikacja:
16.07.2018 12:44 Sławomir Mucha
Pierwsza publikacja:
16.07.2018 12:44 Sławomir Mucha
{"register":{"columns":[]}}