Wygląd:

Szatkowana kapusta biała krótko kiszona, z niewielką ilością żuru. Zakiszona kapusta ma postać gęstą, sztywną, złożoną z wiórek poszatkowanej kapusty zanurzonych w zalewie.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Kolor typowy dla kapusty białej gotowanej – kremowy, jednolity na przekroju. W masie kapusty znajdują się skwarki koloru od jasnobrązowego do ciemnobrązowego.

Konsystencja:

Gęsta lub rzadka, w płynnym roztworze – w zależności od wariantu.

Smak:

Delikatnie kwaszonej kapusty z posmakiem żuru, łagodny.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Kapusta przygotowywana na różne sposoby, stanowiła od dawna ważny składnik pożywienia mieszkańców Imbramowic. Do schyłku XX wieku w każdym niemal gospodarstwie mieszkańcy sadzili zagon kapusty, a zebrane jesienią główki przechowywali w piwnicy przez całą zimę. Jedną z ważniejszych potraw z kapusty przyrządzaną w Imbramowicach co najmniej od przełomu XIX i XX w. jest kapusta na żurze. Spożywanie potrawy było powszechne jeszcze w latach 60-tych XX wieku. Była to potrawa wchodząca w skład niemalże codziennego jadłospisu. Podstawę imbramowskiej kapusty na żurze stanowią dwa składniki, które były w domach chłopskich stosunkowo łatwo dostępne, tj. kapusta i żur, stąd powszechne wykorzystanie potrawy w lokalnej kuchni. Poszatkowaną kapustę zalewa się niewielką ilością żuru i ciepłą wodą, a następnie odstawia się w ciepłe miejsce do zakiszenia na 12-24 godzin. Z tak zakiszonej kapusty przyrządza się kapustę zasmażaną lub rzadką polewkę podawaną na jednym talerzu ze świeżo gotowanymi ziemniakami kraszonymi słoninką i zieleniną. W wersji na rzadko imbramowską kapustę na żurze zazwyczaj spożywano na śniadanie, a w wersji zasmażanej – zarówno na obiad jak i na kolację, do ziemniaków lub chleba. W wersjach wzbogaconych omastą, grochem czy grzybami pojawiała się koniecznie na uroczystościach rodzinnych. Tradycja potrawy przekazywana jest z pokolenia na pokolenie i posiada ugruntowaną renomę w Imbramowicach.