Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                    

Galaretowata masa z widocznymi malutkimi drobinami czerwonej porzeczki

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Uzależniony od naczynia, w którym się znajduje

Wielkość

Uzależniona od wielkości naczynia

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Kolor naturalny, zbliżony do czerwonego

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Gęsta

Smak i zapach

Smak słodki. Intensywny zapach owoców czerwonej porzeczki.

 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

 Krasiczyn to miejscowość leżąca u podnóża Przemyśla, leżąca we wschodniej części województwa podkarpackiego na pograniczu Kotliny Sandomierskiej i Pogórza Przemyskiego. Obszar Pogórza Przemyskiego charakteryzuje się dużym zalesienie i wysokimi walorami krajobrazowymi. Południową granicę tego obszaru stanowi rzeka San. Teren ten należy do tzw. podkarpackiej dzielnicy klimatycznej, charakteryzującej się korzystnymi warunkami klimatycznymi dla produkcji rolnej.

Gospodarze zamieszkujący miejscowość Krasiczyn, nasadzali przed laty krzewy porzeczki, na polach i obejściach gospodarskich. Wysadzanie krzewów porzeczkowych w pobliżu domostw ułatwiało im zbiory.

Tradycja wytwarzania konfitur, galaretek owocowych i dżemów z owoców na ziemiach polskich sięga czasów szlacheckich. Początkowo przetwory z owoców gościły tylko na pańskich stołach. Z czasem przygotowywane były również w domach mieszczan i chłopów. Trudne czasy historyczne zmuszały gospodynie do przygotowywania potraw z produktów dostępnych we własnym ogródku. Pod koniec XIX w. smażenie owoców z cukrem było bardzo popularnym sposobem przygotowywania zapasów na zimę. Każda z gospodyń starała się pozyskać jak najwięcej owoców, z których później robiła przetwory. Przygotowanie krasiczyńskiej galaretki z czerwonej porzeczki jest tradycją lokalną przekazywaną od lat z pokolenia na pokolenie. Galaretkę przygotowywano na potrzeby rodziny. Kiedy porzeczki były dostępne, smażono je i spożywano w ciągu kilku dni. W okresie powojennym zaczęto wkładać galaretkę do słoików i przechowywać prze okres jesienno-zimowy.

Dzięki odpowiedniej pasteryzacji krasiczyńska galaretka z czerwonej porzeczki długo zachowuje swoja świeżość. Przygotowaną galaretkę (jeszcze gorącą) przelewa się do naczyń np. słoików, szczelnie zakręca i odstawia do dołu wieczkiem aż do wystudzenia.

Krasiczyńska galaretka z czerwonej porzeczki spożywana jest zazwyczaj, jako dodatek do pieczywa, naleśników, twarogów, jogurtów, wafli i drobnych ciasteczek. Stanowi ona także idealne nadzienie do różnorodnych ciast. Może być również podawana, jako dodatek do dań mięsnych np. dziczyzny.