Wygląd:

Kiełbasa z mięsa dzika, na przekroju widoczne kawałki chudego ciemnoczerwonego mięsa oraz przypraw.

Kształt:

Długie zwoje, tzw. pętka.

Rozmiar:

Długość kiełbasy zróżnicowana, zazwyczaj to długie skręcone pętka o kilku zwojach w zależności od długości użytego jelita.

Barwa:

Skórka kiełbasy intensywnie ciemnobrązowa. Pod skórką widoczne kawałki ciemnoczerwonego mięsa.

Konsystencja:

Sprężysta, włóknista, lekko zwarta.

Smak:

Charakterystyczny zapach wędzenia dymem z drewna liściastego. Smak bardzo intensywny, charakterystyczny dla mięsa z dzików, wyczuwalne naturalne przyprawy takie jak jałowiec i czosnek.

Tradycja:

Małyszyn Dolny to wieś położona w powiecie starachowickim w otulinie Puszczy Iłżeckiej. Znaczną część puszczy zajmują Lasy Starachowickie bogate w zwierzynę łowną tj. sarny, jelenie oraz dziki. Dzięki bogactwu dzikich zwierząt, na tym terenie powstało ponad 65 lat temu Koło Łowieckie. Myśliwi działający w Kole Łowieckim prowadzą od lat na wysokim poziomie gospodarkę łowiecką. To dzięki odpowiednim działaniom koła oraz warunkom przyrodniczym tj. mieszany drzewostan, odpowiedni mikroklimat, surowiec pozyskiwany z tych terenów jest wysokiej jakości. Popularnym produktem przygotowywanym przez myśliwych jest małyszyńska kiełbasa z dzika. Mięso z dzika jest bardzo delikatne i aromatyczne. Ponadto cechą charakterystyczną małyszyńskiej kiełbasy z dzika jest niska zawartość tłuszczu i cholesterolu oraz wysoka zawartość białka. Umiejętności rozbioru tuszy dzika, odpowiednie zagospodarowanie mięsa i przygotowanie kiełbasy to zajęcie niezwykle czasochłonne, wymagające wiedzy. To rytuał trwający niekiedy kilka tygodni. „Mnie uczył mój ojciec i wuj, od młodych lat uczestniczyłem w myśliwskich ceremoniach. Począwszy od polowania, aż po wyrób wędlin. Receptury przekazywano ustnie, a niektóre wyroby przygotowywano zgodnie ze starą literaturą, która także przechodziła z pokolenia na pokolenie” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Małyszyna Dolnego). Małyszyńska kiełbasa z dzika swoje specyficzne cechy takie jak smak, zapach oraz barwę zawdzięcza drobno siekanemu mięsu, naturalnym przyprawom oraz odpowiedniemu procesowi wędzenia. Wędzenie odbywa się w tradycyjnej wędzarni z wykorzystaniem wielogatunkowej mieszanki drewna drzew liściastych. „Kiełbasę z dzika można jeść na różne sposoby na gorąco, z chlebem lub bez albo, gdy jest dobrze ususzona przegryzać taką twardą” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Małyszyna Dolnego).