Dyskusja ministrów nawiązywała do komunikatu Komisji nt. zrównoważonego obiegu węgla. Skupiła się na praktykach rolniczych i leśnych, mających na celu ograniczenie emisji i składowanie dwutlenku węgla. Dotyczyła również doświadczeń związanych z prywatnymi mechanizmami finansowania lub systemami certyfikacji w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych. Omawiano kluczowe czynniki sukcesu mogące zmotywować dużą liczbę rolników do korzystania z takich systemów certyfikacji.

W swojej wypowiedzi wiceminister podkreślił znaczenie leśnictwa i sektora leśno-drzewnego w pochłanianiu dwutlenku węgla i magazynowania węgla. Zaznaczył, że należy również docenić rolę torfowisk i mokradeł w ograniczaniu zmian klimatycznych. Torfowiska i obszary podmokłe stanowią wprawdzie ograniczoną powierzchnię gruntów rolnych w Polsce, niemniej w Planie Strategicznym WPR zostały przewidziane instrumenty służące ochronie takich obszarów, które ukierunkowane są na ochronę siedlisk przyrodniczych lub ptasich.

– Część praktyk wpisujących się w rolnictwo węglowe została już zaplanowana w polskim Planie Strategicznym WPR. Są to m.in. takie praktyki jak uproszczone systemy upraw, międzyplony ozime/wsiewki śródplonowe, zróżnicowana struktura upraw, ekstensywne użytkowanie trwałych użytków zielonych z obsadą zwierząt, opracowanie i przestrzeganie planu nawożenia oraz interwencje leśne i zadrzewieniowe – poinformował wiceminister Ciecióra. Podkreślił także, że należy rozwijać istniejące uprawy, które przyczyniają się do pochłaniania.

Odnosząc się do systemów certyfikacji w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych stwierdził, że w Polsce są to na razie inicjatywy prywatne, ale należy rozwijać systemy o charakterze publicznym. Zaznaczył, że powinniśmy zachęcać rolników do korzystania z nich za pomocą prostych systemów, które nie będą powodowały zbytnich obciążeń.

W dyskusji ministrowie podkreślali duże znaczenie stworzenia zharmonizowanego unijnego systemu certyfikacji w ramach rolnictwa węglowego, zwracając przy tym uwagę, że musi on uwzględniać specyfikę różnych regionów i państw członkowskich oraz już istniejące systemy, zapewniając jednocześnie sprawiedliwe ramy prawne rolnikom w całej UE.

Zwracano uwagę, że rolnicy powinni być wynagradzani za wysiłki skutkujące sekwestracją węgla w glebie. Celem powinno być więc uwzględnienie zarówno wartości ekonomicznej, jak i środowiskowej podejmowanych działań.

Zdaniem państw członkowskich kluczowe dla sukcesu rolnictwa węglowego i zainteresowania nim rolników jest przekazywanie wiedzy i informacji. Należy zadbać również o ograniczenie obciążenia administracyjnego. Ministrowie podkreślali, że główną rolą rolnictwa pozostaje produkcja żywności, co powinno również być brane pod uwagę przy tworzeniu systemu kredytów węglowych.

Komisarz UE ds. Rolnictwa Janusz Wojciechowski zwrócił uwagę na szansę, jaką daje rolnictwo węglowe jako nowy model biznesowy. Wpisuje się ono doskonale w działania na rzecz osiągnięcia przez UE neutralności klimatycznej do 2050 r. Jest to więc działanie korzystne dla klimatu, dla jakości gleby, a tym samym służy zwiększeniu jej produktywności. Stanowi również dodatkowe źródło dochodu dla rolników.