Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                   

Świeży miód ma wygląd mniej lub bardziej gęstej cieczy

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje

Wielkość

W zależności od naczynia, w którym się znajduje

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Od bursztynowej do ciemnego karmelu, z lekko zielonkawym lub szarawym odcieniem w zależności od nektaru, który przeważył w trakcie jego powstawania oraz ilości i rodzaju zawartej w nim spadzi lisciastej

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

płynny – patoka; stały – krupiec

Smak i zapach

Wyrazisty w smaku i zapachu, intensywnie aromatyczny z bogatym bukietem dziko rosnących pożytków oraz spadzi

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Na obszarze dzisiejszego Kampinoskiego Parku Narodowego oraz w jego bezpośrednim sąsiedztwie i otulinie tradycje pozyskiwania miodu mają wielowiekową historię, sięgającą XIII–XIV wieku. Pierwsze wzmianki o bartnictwie na tych terenach pochodzą z dokumentów książąt mazowieckich – m.in. aktów nadania, sprzedaży i przywilejów, w których barcie wymieniano jako cenny element gospodarki leśnej. W przywileju księcia Siemowita V z 1440 roku, sprzedającego wieś Wilków wraz z częścią Puszczy, wprost zapisano, że przedmiotem transakcji są także barcie, a kilka lat wcześniej zastrzeżono zakaz wyrębu drzew bartnych.

Tradycja pozyskiwania miodu na tym terenie została dziś przywrócona dzięki programowi ochrony genetycznej pszczoły kampinoskiej. Miód kampinoski nektarowo-spadziowy może być pozyskiwany wyłącznie dzięki tej pszczole i z lokalnych pożytków, co czyni go nierozerwalnie związanym z miejscem, krajobrazem i historią Puszczy Kampinoskiej.

Miód ten charakteryzuje się intrygującym, wyrazistym, leśno-żywicznym, wytrawnym smakiem dopełnionym bukietem ziół i kwiatów charakterystycznych dla bezpośredniego sąsiedztwa Kampinoskiego Parku Narodowego. Przy miodzie wiosennym wpływ na smak ma kruszyna, robinia akacjowa, mniszek lekarski i klon zwyczajny oraz spadź, a przy letnim nektar lipy, akacji i spadź. Może być odczuwalny posmak korzenny. Przy przewadze nektaru z  klonu może mieć kolor ciemniejszy, w smaku delikatnie przypominający syrop klonowy z nutą karmelu.

Miód kampinoski nektarowo-spadziowy, choć powstaje częściowo z nektaru roślin łąkowych i krzewów oraz drzew miododalnych, swój unikalny charakter zawdzięcza nieregularnie występującej spadzi liściastej, obecnej na klonach, dębach, olchach, lipach, kruszynach czy zdziczałych drzewach owocowych. Pojawienie się spadzi zależy od skomplikowanego łańcucha warunków naturalnych: obecności pluskwiaków spadziowych, kondycji drzew czy pogody.