Wygląd            

Płyn klarowany z niewielkim osadem niepowodującym utraty jakości

Kształt

W zależności od kształtu naczynia

Wielkość

W zależności od objętości naczynia

Barwa 

Od jasno żółtej, przez ciemno żółtą do bursztynowego brązu

Konsystencja

Płynna ciecz, bardzo rzadka

Smak i zapach

Smak intensywny ze względu na zawartość alkoholu gorzkawy. Zapach lekko ostry

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Piołun jako roślina lecznicza znana była już w czasach starożytnych. Stosowali go starożytni Babilończycy i Asyryjczycy. W Algierii w postaci napoju alkoholowego miał służyć jako lek przeciw malarii.

Pierwsza receptura absyntu otrzymywanego w procesie ekstrakcji przede wszystkim z kwiatów i liści piołunu, została opracowana w XVIII wieku w jednym ze szwajcarskich kantonów. Największą popularność alkohol na bazie piołunu zyskał w II połowie XIX wieku.

Piołun, z którego powstała piołunówka tucholska idealne dla siebie podłoże znalazł w powiecie tucholskim w województwie kujawsko-pomorskim, które w aż 48% pokrywają lasy, grunty leśne oraz piaski – wyjątkowe dla piołunu. Gospodynie, nauczone od swoich babć, czerpały z bogactw lasów i łąk, wykorzystując przekazywane z pokolenia na pokolenie właściwości lecznicze ziół, do których należał piołun.

Duże znaczenie w rozpowszechnieniu właściwości wspomagających i leczniczych ziół, miał osiedlony po wojnie na terenie Pomorza Ojciec Andrzej Klimuszko. W latach 1955-60 pełnił służbę kapłańską w Nieszawie koło Ciechocinka. Wykorzystywał w swych doświadczeniach całe bogactwo ziół, lecząc choroby żołądkowe. W swoich mieszankach ujmował także ziele piołunu. Ojciec Klimuszko szczególną uwagę zwracał na to, by nie zaparzać ziół, ponieważ mogą utracić swoje właściwości. Dlatego też piołunówka występuję w formie z alkoholem, a niejako napar. Ziele zbiera się od połowy czerwca do połowy lipca, jeszcze przed zakwitnięciem roślin. Aby zioło zachowało swoje pełnowartościowe właściwości należy zrywać je nad ranem, ale po zejściu rosy. Do wyrobu nalewki wykorzystuje się najmłodsze zielone części piołunu. Niezwykle ważną rzeczą jest zwrócenie uwagi na ilość zawartego w piołunie trującego tujolu, przez co piołun spożywany w  nadmiernych ilościach może być trujący.

Zioła były i są nieodzowną częścią życia ludności powiatu tucholskiego.
Wszelkiego rodzaju zbieractwo, to jeden z elementów życia kulturowego regionu.