• „Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych ws. Zmian Klimatu z 1992 r. - ogólne zasady międzynarodowej współpracy w celu ustabilizowania koncentracji gazów cieplarnianych w atmosferze Ziemi;
• Protokół z Kioto z 1997 r. - przyjęty na podstawie Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych ws. Zmian Klimatu - wyznaczył wiążące cele redukcji emisji gazów cieplarnianych dla państw ujętych w załączniku B tego Protokołu. W pierwszym okresie zobowiązań Protokołu z Kioto (2008–2012) polski cel redukcyjny wynosił 6% w stosunku do roku bazowego 1988 r. W drugim okresie zobowiązań (2013–2020) Polska realizuje cel redukcyjny 20% w stosunku do roku bazowego 1990 wspólnie z Unią Europejską i Islandią.
• Porozumienie paryskie z 2015 r. - Porozumienie paryskie, które przyjęto podczas konferencji klimatycznej w Paryżu (COP21) w grudniu 2015 r., jest pierwszym w historii uniwersalnym, prawnie wiążącym porozumieniem w dziedzinie klimatu.  Zgodnie z porozumieniem paryskim początkowo ustalony na poziomie krajowym wkład UE zakładał ograniczenie emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. o co najmniej 40% w stosunku do poziomu z 1990 r., co zostało następnie zwiększone w grudniu 2020 r. do poziomu 55 %.
• Ramy prawne UE w zakresie redukcji emisji GHG po 2020 r. - w październiku 2014 r. Rada Europejska uzgodniła ramy polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej do 2030 r. i zatwierdziła wiążący cel unijny, zakładający ograniczenie emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. o co najmniej 40% w porównaniu z poziomem z 1990 r. (w grudniu 2020 r. zwiększono ten cel do 55 %). W 2023 r. znowelizowano rozporządzenie ESR (nESR), podniesiono cele redukcyjne na 2030 rok: z - 43%  do - 62% w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) i  z - 30%  do - 40%  w sektorach nieobjętych ETS (non-ETS - transport, rolnictwo, gospodarka odpadami, komunalno-bytowy) w stosunku do 2005 r. Cel redukcyjny Polski dla całego sektora non-ETS to co najmniej -17,7% do 2030 r. w stosunku do poziomu z roku 2005.

            W 2018 r. przyjęto:

• rozporządzenie nr 2018/841 w sprawie włączenia emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem do ram polityki klimatyczno-energetycznej do 2030 r. i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 oraz decyzję nr 529/2013/UE (LULUCF) które w maju 2023 r zostało znowelizowane rozporządzeniem (UE) nr 2023/839;
• rozporządzenie nr 2018/842 w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań na rzecz klimatu w celu wywiązania się ze zobowiązań wynikających Porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (non-ETS). Które w maju 2023 r zostało znowelizowane rozporządzeniem nr 2023/857. Na podstawie tego rozporządzenia wskazano dla Polski cel redukcji emisji gazów cieplarnianych w sektorach nieobjętych systemem ETS na poziomie 17,7% w 2030 r. (do 31.12.2030 r.) w porównaniu do poziomu z 2005 r.

• Ustawa z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2013 r. poz. 1107, z późn. zm.) -  określa zasady zarządzania w Polsce emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji oraz zasady funkcjonowania instytucji i zasady wykonywania zadań z tym zarządzaniem związane – KOBiZE (Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami). Na podstawie ustawy zostanie zatwierdzona Strategia zarządzania krajowym limitem emisji gazów cieplarnianych w sektorze non-ETS. Do czasu przyjęcia strategii sektor rolnictwa będzie dążył do redukcji emisji na zasadach ogólnych przez realizację, w tym również kontynuację, działań Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) oraz polityk krajowych.”