Wygląd:

Tusza rybia pozbawiona wnętrzności, z układem kostnym.

Kształt:

Podłużny, zwężony na obu końcach, charakterystyczny dla tuszki rybiej.

Rozmiar:

Zależy od rodzaju ryby.

Barwa:

W zależności od rodzaju ryby. Zewnętrzna barwa od srebrzysto-szarej do ciemnobrązowej. Na przekroju od kremowej do różowej.

Konsystencja:

Stała, mięso miękkie, delikatne, soczyste.

Smak:

Smak lekko słony, delikatny, zapach charakterystyczny dla ryby wędzonej.

Tradycja:

Tradycje spożywania ryb istniały w Polsce od dawnych czasów. W jeziorach, rzekach oraz płytkich zbiornikach wodnych łowiono różne gatunki ryb. Od dawna w majątkach ziemskich istniały stawy, w których hodowano ryby na własny użytek tj. pstrągi, karpie, szczupaki, węgorze, jesiotry, płocie. W Moszczenicy i Woli Moszczenickiej w XIX wieku hodowano ryby w zbiornikach wodnych przy działających tam dwóch młynach wodnych. Złowione ryby mieszkańcy spożywali pod różnymi postaciami, np. ryby smażone, duszone, ale najczęściej wędzone. Sposób wędzenia ryb w Woli Moszczenickiej nie zmienił się od lat. „No to trzeba wypatroszyć wymyć do czysta umieścić w solance z pieprzem, listkiem bobkowym, ziarnami jałowca. Potem jeszcze odsączyć i wędzić. Wędzili w domowej wędzarni albo, jak kto nie miał to rozbił z beczki drewnem olchowym i brzozowym” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami powiatu piotrkowskiego). W Woli Moszczenickiej do dziś mieszkańcy kontynuują wędzenie ryb w specjalnie do tego celu zbudowanych wędzarniach tradycyjnych wyłożonych wewnątrz drewnem. Sposób wykonania wędzarni zapewnia rybom niepowtarzalny smak i aromat. Wędzenie ryb dokonywane jest zgodnie z tradycyjną metodą przekazywaną z pokolenia na pokolenie.