Wygląd:

Wyrób w osłonce sztucznej, na przekroju widoczne duże kawałki mięsa oraz głowizny, serca, ozory.

Kształt:

Kształt uzależniony od osłonki, powierzchnia gładka, lekko wilgotna

Rozmiar:

Od 0,5 kg do 1,5 kg

Barwa:

Powierzchnia od szarej do różowej, na przekroju – barwa właściwa dla użytych składników

Konsystencja:

Konsystencja ścisła, dość elastyczna

Smak:

Wyczuwalny smak i zapach użytych przypraw

Tradycja:

Od XIX wieku na terenie gminy Radomyśl Wielki dynamicznie rozwijał się handel bydłem, końmi i trzodą chlewną. Trzoda chlewna eksportowana była przez kupców Radomyskich do Austrii i Prus. Wraz z rozwijającym się jej eksportem nastąpiło zwiększenie popularności nowych profesji na tych terenach jakimi były rzeźnictwo oraz wędliniarstwo. Charakterystyczne jest to że produkcja ta nie była ograniczona przez wymogi cechowe. Dawało to duże możliwości wypracowywania własnych receptur, które ulepszane i przekazywane na kolejne pokolenia, coraz bardziej doskonaliły smaki produktów, a także powiększały asortyment wyrobów wędliniarskich. Dodatkowo czyste, ekologiczne tereny gminy Radomyśl Wielki sprzyjały i po dziś dzień sprzyjają hodowli zwierząt rzeźnych, co wiąże się z wyjątkowymi walorami smakowymi produktu końcowego jakim jest salceson swojski radomyski. Surowcem do produkcji salcesonu swojskiego radomyskiego jest mięso wieprzowe z głowizny oraz podrobów wieprzowych. Mięso pochodzi z uboju tuczników zakupionych od rolników z gminy Radomyśl Wielki a receptura sposobu wyrobu tego produktu przekazywana jest z pokolenia na pokolenie aż do dzisiaj. „Składniki do wyrobu salcesonu to: mięso gorszej jakości, serca, głowizna, ozory, podgardle oraz przyprawy - sól, pieprz. Mięsa są najpierw wstępnie gotowane, następnie ręcznie obiera się mięso i jednocześnie usuwa chrząstki i kostki. Czyste mięso miele się, miesza z przygotowanymi wcześniej kawałkami podrobów, dodaje przyprawy i wszystko wkłada się do zalewy, w której gotowano podroby. Kolejnym etapem jest napełnienie dobrze wymieszaną masą żołądka lub pęcherza wieprzowego i związanie sznurkiem lnianym, a następnie ponowne zagotowanie. Dawniej używano wyłącznie naturalnych osłonek, obecnie stosuje się osłonki foliowe…Po wyjęciu z wody, salceson kładzie się na stole, przyciska deską obciążoną kamieniem i zostawia celem wychłodzenia. Stały nacisk nadaje wyrobowi charakterystyczny kształt.” (Wywiad etnograficzny na temat sposobu wyrobu salcesonu z Aleksandrem Mrozowskim, masarzem w Radomyślu Wielkim z okresu przed 1939 rokiem i po 1945 roku; Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej). W obecnej produkcji salcesonu swojskiego radomyskiego zaszły bardzo niewielkie zmiany, które dotyczą głównie technicznych warunków produkcji tzn.: rozdrabnianie mięsa i tłuszczu odbywa się przy użyciu maszyn, a nie jak kiedyś ręcznie. Pozostałe etapy produkcji salcesonu pozostały niezmienione od początku jego produkcji na terenie gminy Radomyśl Wielki.