Wygląd:

Jednolita zwarta masa twarogowa.

Kształt:

Kostka/krajanka.

Rozmiar:

Około 70 g.

Barwa:

Lekko kremowa, jednolita w całej masie.

Konsystencja:

Jednolita zwarta lub lekko luźna, dająca się łatwo kroić nożem.

Smak:

Lekko kwaśny, posmak pasteryzacji.

Dodatkowe Informacje:

W zależności od zawartości tłuszczu dostępny w wariantach: chudy, tłusty oraz półtłusty.

Tradycja:

Twaróg od dawnych czasów był jednym z najstarszych i często spożywanych produktów mlecznych w całej Polsce. W okolicach Szczercowa wyrabiano go przeważnie ze zsiadłego mleka pełnego, lub z którego odciągnięto śmietankę wykorzystywaną do produkcji masła. Mleko, z którego wyrabiano twaróg wcześniej musiało zostać pogrzane na płycie kuchennej, aby wytworzył się odpowiedni skrzep. Skrzep przelewano na sita, a następnie w lniane worki najczęściej przypominające kształtem serca. Worki ze skrzepem wieszano w celu odsączenia serwatki. Następnie, żeby ser miał zwartą konsystencję i nie rozpadał się, wkładano go do drewnianych pras albo między dwie drewniane deski i obciążano kamieniem. Jedzono go najczęściej z solą lub cukrem. Twaróg wyrabiano w dni powszednie, a także na specjalne okazje np. odwiedziny gości. „Ser i masło wyrabiałam w soboty, gdyż mój dom był otwarty na gościnę, rodzeństwo mojego męża przyjeżdżało na niedzielę na grzyby, na ryby. W niedzielę obowiązkowo był chleb ze świeżym masłem i serem. Często moi goście odjeżdżając do Łodzi prosili mnie o kawałek sera dla sąsiadki, czy znajomej, aby pochwalić się co oni jedzą na wsi” (Wywiad przeprowadzony z mieszkanką wsi Lubiec koło Szczercowa). Twaróg szczercowski produkowany metodą tradycyjną cieszy się nadal dużym uznaniem wśród mieszkańców Szczercowa oraz okolicznych miejscowości.