Wygląd:

Pieczywo podłużne, zawijane, nadziewane makiem lub serem z cynamonem bądź marmoladą albo jabłkami. Na przekroju ciasto na przemian z nadzieniem ułożone jest spiralnie (wygląd zbliżony do rolady).

Kształt:

Kształtem zewnętrznym przypomina wałek;

Rozmiar:

Długość 40 cm, średnica ok. 12,5 cm

Barwa:

Zewnętrzna – od złotej do brązowej;

Konsystencja:

Puszyste pieczywo pszenne, miękisz sprężysty

Smak:

Pszennego, drożdżowego pieczywa, przełamane smakiem i zapachem nadzienia np. jabłek, cynamonu, sera lub maku

Tradycja:

Strudel jest tradycyjnym wypiekiem górali czadeckich, którzy w XIX wieku wyemigrowali na wschód Karpat do Bukowiny Rumuńskiej. W latach 1945-1946 górale czadeccy wrócili w strony ojczyste i osiedlili się w zwartych grupach na Ziemiach Odzyskanych. Kontynuują oni tradycje regionalne i folklor swoich ojców, dziadów i pradziadów. Strudle wypiekano na święta oraz różnego rodzaju uroczystości rodzinne. Były one oprócz paski, kolorowych jaj, kiełbasy i miodowników podstawą tradycyjnego bukowińkiego stołu wielkanocnego. Pokaz wypieku strudli i innych rodzajów pieczywa często prezentowany jest w Skansenie w Ochli (koło Zielonej Góry) przez przedstawicielki górali czadeckich na zakończenie żniw. Strudel w niektórych częściach Polski znany jest pod nazwą „strucla”. Strudle były wypiekane również na święta Bożonarodzeniowe: (…) wszędzie na gwałt pieczono chleby i one strucle świąteczne, oprawiano śledzie, wiercono w niepolewanych donicach mak do klusek. (…) A Jagna z zakasanymi po ramiona rękawami miesiła w dzieży ciasto i przy matczynej pomocy piekła strucle tak długachne, że widziały się jako te lechy w sadzie, na których pietruszkę zasiewają (…) (Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, cz. 2 Zima, wyd. PIW 1973 r., s. 68 i 69).