Wygląd:

Ciemnoczerwona ciecz.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, najczęściej słoiczki 200 ml.

Barwa:

Ciemnoczerwona.

Konsystencja:

Płynna, w dotyku lepka.

Smak:

Smak słodki, mocno pachnący.

Tradycja:

Róża stulistna (cukrowa, centyfolia) jest zwartym krzewem dorastającym do 2-3 m wysokości o łodygach gęsto obsadzonymi kolcami różnej długości, kwiatach pełnych, czerwonych, mocno pachnących. Róża ta jest jedną z najstarszych róż szeroko uprawianych w ogrodach w całej Europie. Została ona wyhodowana przez ogrodników jako mieszaniec kilku gatunków róż. Należy do grupy odmian uprawnych o silnie pachnących kwiatach koloru różowego lub czerwonego. Róża stulistna jest uprawiana jako roślina ozdobna, ponadto używana jest w przemyśle kosmetycznym oraz spożywczym. Tradycja wytwarzania syropu z płatków róży stulistnej na ziemi lubuskiej jest wielopokoleniowa. Osoby, które trafiły w okresie przesiedleń na tutejsze ziemie, zastały krzewy róży stulistnej, które ocalały po wojnie w ogrodach. Właśnie z tych krzewów zaczęli wytwarzać syrop, który po rozrobieniu z wodą służył często jako napój chłodzący w okresie letnim, a także jako syrop na kaszel oraz różnego rodzaju schorzenia. Syrop pozyskiwany jest ze świeżych płatków kwiatów róży zbieranych w okresie od czerwca do lipca gdy roślina kwitnie najbardziej obficie. Do przygotowania syropu płatki róż należy zbierać wcześnie rano gdy jest na nich rosa, bądź po opadach deszczu, ponieważ wtedy płatki są wolne od pyłu. Zebrane płatki należy wsypać do słoja, zasypać cukrem i odstawić w jasne miejsce na tak długo, aż puszczą sok. Po tym okresie powstałą masę należy przelać do pojemnika i podgrzać do momentu rozpuszczenia się pozostałego cukru. Tak powstały syrop należy przelać w słoiczki i odstawić do chłodnego miejsca (najlepiej piwnicy). Tradycja wyrobu syropu z płatków róż jest wciąż podtrzymywana, ponadto syrop ten jest również prezentowany na wydarzenia kulinarnych promujących Ziemię Lubuską.