W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Zupa „nic”

22.12.2020

Zupa Nic

Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                    

Gładka mleczna zupa-ciecz, przyozdobiona na wierzchu obłoczkami z ubitej białkowej piany

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Dostosowany do talerza/miski, w której zupa jest podawana

Wielkość

W zależności od talerza/miski, w której jest zupa podawana

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Lekko kremowa

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Zupa dość gęsta i lepka w dotyku

Smak i zapach

Zupa słodka, o zapachu wanilii
 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Produkt pn. zupa „nic” to słodkie danie, znane w całej Polsce od bardzo dawna. Tradycja wytwarzania zupy „nic” na terenie województwa zachodniopomorskiego znana jest od 65 lat. Zawsze serwowana była przez domowe gospodynie okazjonalnie, podczas różnych kościelnych świąt, np. w dniu Bożego Ciała.

Sięgając pamięcią do kulinarnych początków zupy „nic” w województwie zachodniopomorskim należy podkreślić, że jeden z pierwszych zapisków opisujących sposób jej wytwarzania pochodzi z lat 50. XX wieku. W Kurierze szczecińskim z dnia 20 maja 1955 r., w Numerze 119, na stronie 3 zapisano: ZUPA „NIC” - 15 dkg ryżu, 3 razy tyle mleka ile ryżu, 3 żółta, 6 dkg cukru, wanilia, 3 białka, cukier w mączce do smaku, litr i 1/4 mleka. Ryż przebrać, wymieszać z mlekiem rozkleić na brzegu płyty. Mleko zagotować: ubić pianę z białek i kłaść łyżką na wrzące mleko – zagotować. Pianę oddzielić od mleka, mleko wlać do wary, wymieszać z ubitymi z cukrem żółtkami, dodać ryż. Zupę „nic” można podawać ciepłą lub zimną. To proste w swoim składzie i sposobie wytwarzania danie zachęcało mieszkańców ówczesnego województwa szczecińskiego do jego przygotowywania i tym samym urozmaicenia ubogiego powojennego menu.

Przez kolejne lata ta wyjątkowa zupa, jako wykwintne danie gościła w rodzinnych domach szczecinian. Jej receptura utrwalona została również w domowym zeszycie z przepisami kulinarnymi, który na początku lat 80. XX wieku założyła repatriantka pochodząca z Folwarku Terezjanowo gminy Jody, powiatu brasławskiego. Na jednej z pożółkłych stron zeszytu możemy przeczytać o sposobie jej przygotowania : 1 litr mleka, 4 jaja, 8 łyżeczek cukru, 1 łyżeczka cukru wanil. Białka oddzielić od żółtek. Żółtka utrzeć z 8 łyż. cukru + wanil. Z białek ubić pianę, dając do niej po ubiciu 2 łyżki cukru i dalej ubić. Zagotować mleko, do wrzącego wrzucać kulki (…) z białek, odwracać i wybierać łyżką cedzakową. (…) żółtka gorącym mlekiem. Połączyć (…).

Na przestrzeni lat metoda wytwarzania zupy „nic” uległa niewielkim zmianom. Uprzednio, aby zupa stanowiła jedno z podstawowych sycących dań, przy jej przygotowaniu dodawano ryż. Jednak od ponad 30 lat zupa „nic” częściej przygotowywana jest w wersji bez ryżu. Jej podstawowymi składnikami cały czas są: mleko, jajka, cukier i laska wanilii/cukier wanilinowy, których ilość zmienia się w zależności od ilości spożywających ją osób.

{"register":{"columns":[]}}