Wygląd:

Krystaliczna, klarowna ciecz.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia.

Rozmiar:

W zależności od wielkości naczynia.

Barwa:

Ciecz przejrzysta, lekko żółtawa.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Smak bimbru, lekko kwaskowy, o intensywnym zapachu i smaku alkoholu.

Dodatkowe Informacje:

Zawartość alkoholu 55%.

Tradycja:

Żytko, powszechnie w okolicy Łącka zwane również żytkiem lub żytniówką, to napój alkoholowy wytwarzany tradycyjnymi metodami, przy użyciu lokalnych surowców, według starej niezmienionej receptury przekazywanej z pokolenia na pokolenie. Żytko było w tej okolicy powszechnie produkowane na własny użytek i na tzw. „gościnę”. Dawniej był to jedyny alkohol, jaki królował na uroczystościach weselnych w Łącku i okolicach. „Dosyć, dosyć mo długo zyć, długo zyć, mo zyć, mo zyć mo zytko, zytko pić” (Z. Szromba-Rysowa, „Biesiady wiejskie [w:] Studia z kultury ludowej Beskidu Sądeckiego”, Kraków 1985). Do przygotowywania żytka wykorzystywane jest żyto rosnące na żyznych polach Beskidu Sądeckiego, drożdże spirytusowe oraz czysta i niechlorowana woda z lokalnych ujęć. Jest to produkt destylacji żyta – przejrzysty, lekko żółtawy. Charakteryzuje go specyficzny posmak i kwaśnawy aromat. Żytko jest doskonałą bazą do produkcji różnego rodzaju nalewek. Bardzo tradycyjnym sposobem podawania żytka jest przygotowywanie tzw. warzonki, grzanki. W tym celu rozcieńczany jest cukrem upalonym na gęsim smalcu. W wielu domach podawany był także z miodem. Dawniej mieszkańcy Małopolski stosowali żytko dla poprawy trawienia bądź nacierali nim obolałe miejsca na ciele „jak się mioło nie umrzyć to pomagało” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Woli Kosnowej).