W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Decyzja w sprawie Sokołowski przeciwko Polsce (skarga nr 52771/22)

20.03.2025

Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał) 20 marca 2025 r. opublikował decyzję z 27 lutego 2025 r. w sprawie Sokołowski przeciwko Polsce (skarga nr 52771/22). Skarżący, p. Krzysztof Piotr Sokołowski, zarzucił Polsce naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) z powodu naruszenia jego prawa do rozpatrzenia sprawy przez „niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą”, ponieważ jego sprawa została rozstrzygnięta przez skład Sądu Najwyższego, w którym zasiadali sędziowie powołani przez Prezydenta RP na podstawie rekomendacji Krajowej Rady Sądownictwa (KRS), utworzonej po nowelizacji ustawy o KRS z dnia 8 grudnia 2017 r. Trybunał otrzymał podpisane przez strony deklaracje ugodowe, na mocy których skarżący zgodził się zrzec wszelkich dalszych roszczeń przeciwko Polsce w odniesieniu do faktów stanowiących podstawę niniejszej skargi, pod warunkiem zobowiązania rządu do zapłaty kwoty 10 000 euro. Trybunał zauważył, że w odniesieniu do kwestii powoływania sędziów Sądu Najwyższego, które skutkowały naruszeniem prawa skarżącego do rozpatrzenia sprawy przez „niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą”, zostały już wcześniej stwierdzone uchybienia w sprawach dotyczących Izby Dyscyplinarnej (zob. Reczkowicz przeciwko Polsce, nr 43447/19, 22 lipca 2021 r.), Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych (zob. Dolińska-Ficek i Ozimek przeciwko Polsce, nr 49868/19 i 57511/19, 8 listopada 2021 r.) oraz Izby Cywilnej (zob. Advance Pharma sp. z o.o. przeciwko Polsce, nr 1469/20, 3 lutego 2022 r.). Trybunał odniósł się również do swojego wyroku w sprawie Wałęsa przeciwko Polsce (nr 50849/21, 23 listopada 2023 r.), w którym wskazał na szereg powiązanych ze sobą problemów systemowych dotyczących naruszeń zasad praworządności i niezależności sądownictwa w Polsce. Biorąc pod uwagę zawarcie ugody pomiędzy stronami oraz zaproponowaną wysokość zadośćuczynienia, Trybunał uznał, że dalsze postępowanie w sprawie nie jest uzasadnione. W związku z tym, Trybunał postanowił jednogłośnie skreślić skargę z listy rozpoznawanych spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.

{"register":{"columns":[]}}