W dniu 30 marca 2023 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPC) opublikował decyzje z dnia 9 marca 2023 r. w następujących sprawach przeciwko Polsce:

• K.W. p. Polsce (skarga nr 78853/16) – decyzja o skreśleniu skargi z listy spraw zgodnie z art. 37 ust. 1 lit. a Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja);
• Lisicki p. Polsce (skarga nr 57115/18) – ugoda i decyzja o skreśleniu skargi z listy;
• Pastuszka i Inni p. Polsce (skarga nr 57260/19 i 13 innych skarg) – ugody i decyzja o skreśleniu skarg z listy;
• Starowicz i Cudziło p. Polsce (skargi nr 39710/19 i 32856/20) – ugody i decyzja o skreśleniu skarg z listy;
• Stępniewski i Inni p. Polsce (skarga nr 2439/21 i 6 innych skarg) – ugody i decyzja o skreśleniu skarg z listy;
• Sucholewski i Inni p. Polsce (skarga nr 10108/20 i 3 inne skargi) – deklaracje jednostronne i decyzja o skreśleniu skarg z listy;
• Wiśniewski p. Polsce (skarga nr 2532/13) – decyzja o skreśleniu skargi z listy spraw zgodnie z art. 37 ust. 1 lit a Konwencji
• Ziarnik i Inni p. Polsce (skarga nr 4644/21 i 2 inne skargi) – deklaracje jednostronne i decyzja o skreśleniu skarg z listy.

 

Skarga w sprawie Lisicki przeciwko Polsce (nr 57115/18) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 10 Konwencji w związku z naruszeniem prawa skarżącego do wolności wypowiedzi. Strony zawarły w niniejszej sprawie ugodę, mocą której Rząd zobowiązał się do wypłacenia skarżącemu kwoty 8500 euro tytułem zadośćuczynienia. W konsekwencji, Trybunał zdecydował o skreśleniu sprawy z listy, zgodnie z art. 39 Konwencji.

 

Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał sprawę Pastuszka przeciwko Polsce (skarga nr 57260/19) razem z trzynastoma innymi sprawami: Michałowska-Jaśkowska przeciwko Polsce (skarga nr 57377/19), Moczkowski przeciwko Polsce (skarga nr 57386/19), Sokołowski przeciwko Polsce (skarga nr 57396/19), Śliwiak przeciwko Polsce (skarga nr 57419/19), Orechwo przeciwko Polsce (skarga nr 57486/19), Góralska-Rataj przeciwko Polsce (skarga nr 57557/19), Wrzesiński przeciwko Polsce (skarga nr 58837/19), Matukin przeciwko Polsce (skarga nr 4080/20), Bugaj przeciwko Polsce (nr 24603/20), Okólski przeciwko Polsce (skarga nr 24795/20), Pieszczyńska przeciwko Polsce (skarga nr 24799/20), Zduniak przeciwko Polsce (skarga nr 25355/20), Cybulski vel Cychowski przeciwko Polsce (skarga nr 33285/20). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. W sprawach tych strony zawarły ugody. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym zadośćuczynienia w wysokości od 2100 euro do 4200 euro. W związku z powyższym Trybunał skreślił skargi z listy spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.

Skargi w sprawach Starowicz przeciwko Polsce (nr 39710/19) i Cudziło przeciwko Polsce (nr 32856/20) dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji w związku z przewlekłością postępowań cywilnych i brakiem skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Sprawy zostały rozstrzygnięte w drodze ugody zawartej pomiędzy stronami. Rząd zobowiązał się do wypłaty skarżącym następujących kwot: 2100 euro (Starowicz) i 2500 euro (Cudziło). W związku z zawarciem przez strony ugody Trybunał skreślił skargę z listy spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.

 

Z uwagi na podobny przedmiot skarg Trybunał rozpoznał sprawę Stępniewski przeciwko Polsce (skarga nr 2439/21) łącznie ze sprawami ze skarg: p. Kamila Mańkowskiego (nr 43590/21, 15276/21), p. Grzegorza Stępniewskiego (nr 2439/21), p. Michała Skibińskiego (nr 16062/21), p. Mariusza Stachniaka (nr 24369/21), p. Edyty Słoninka (nr 31491/21) oraz p. Mateusza Michalskiego (nr 38467/21). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka prawnego w prawie krajowym. W sprawach tych Rząd złożył deklaracje, w których przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownych kwot zadośćuczynienia. Na skutek zawartej między stronami ugody, Trybunał przyznał skarżącym kwoty w wysokości od 630 do 9360 euro, stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skarg nie jest uzasadnione i skorzystał z prawa do ich wykreślenia z listy spraw.

Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał sprawę Sucholewski przeciwko Polsce (skarga nr 10108/20) razem z trzema innymi sprawami: p. Leszka Olechnowicza (skarga nr 18338/20), p. Alicji Gołaszewskiej (skarga nr 19923/20), p. Zofii Rybczyńskiej - Kwiecień (skarga nr 24745/20). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz naruszenie prawa do sądu oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka prawnego w prawie krajowym. W sprawach tych Rząd złożył deklaracje, w których przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji w związku z zaistniałą przewlekłością postępowania oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownego zadośćuczynienia w wysokości od 2100 do 2500 euro, które Trybunał uznał za wystarczające i postanowił o skreśleniu tych skarg z listy rozpoznawanych spraw.
W pozostałym zakresie, tj. co do zarzutów naruszenia prawa do sądu, Trybunał uznał skargi za niedopuszczalne.

Trybunał rozpoznał skargę Ziarnik przeciwko Polsce (nr 4644/21) łącznie z dwiema innymi skargami: p. Marcina Skindziera (nr 43439/21) oraz p. Igora Frankowskiego (nr 8789/21). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ze względu na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka prawnego w prawie krajowym. W sprawach tych Rząd złożył deklaracje, w których przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownych kwot zadośćuczynienia, które w ocenie ETPC stanowiły wystarczającą rekompensatę. W konsekwencji, Trybunał nakazał wypłacenie skarżącym kwot w wysokości od 2160 do 5930 euro, stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skarg nie jest uzasadnione i skorzystał z prawa do ich wykreślenia z listy spraw.

Wszystkie decyzje są dostępne w języku angielskim albo francuskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int).