W dniu 18 czerwca 2020 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPCz) opublikował decyzje w następujących sprawach:

-  Jarocka i Żak przeciwko Polsce (skarga nr 78986/12) – ugoda i decyzja o skreśleniu sprawy z listy skarg;

- Marut przeciwko Polsce (skarga nr 38631/18) – jednostronna deklarację Rządu i decyzja o skreśleniu sprawy z listy skarg;

- Siłkowska przeciwko Polsce (skarga nr  36775/14) - ugoda i decyzja o skreśleniu sprawy z listy skarg.

W skardze z dnia 26 listopada 2012 roku sprawie Jarocka i Żak przeciwko Polsce skarżący podnosili zarzut naruszenia art. 6 i art. 13 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej Konwencja) ze względu na nieuzasadnioną długość postępowania administracyjnego i brak skutecznego  środka zaskarżenia, a także zarzucali naruszenie art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji z uwagi na nieuzasadnioną długość postępowania. Trybunał zatwierdził ugodę zawartą przez strony, na mocy której, uznając naruszenie, zobowiązano się zapłacić każdemu ze skarżących kwotę pieniężną w wysokości 2 600 euro tytułem pokrycia wszelkich szkód pieniężnych i niepieniężnych, jak również kosztów i wydatków.

Skarga została skreślona z listy spraw na mocy art. 39 Konwencji.

W sprawie Marut przeciwko Polsce skarżący zarzucił naruszenie art. 8 Konwencji w związku z niewykonaniem krajowych orzeczeń dotyczących kontaktów z córką.

Po niepowodzeniu prób zawarcia ugody, Rząd poinformował Trybunał o chęci złożenia deklaracji jednostronnej, zobowiązując się do zapłaty 32 000 zł tytułem wszelkich strat materialnych i niematerialnych, jak również kosztów i wydatków oraz zwrócił się o skreślenie sprawy zgodnie z art. 37 ust. 1 Konwencji.

Skarżący poinformował Trybunał, że nie jest usatysfakcjonowany wysokością zaproponowanego zadośćuczynienia. Trybunał uznał jednak kwotę zaproponowaną przez Rząd za wystarczającą oraz nieodbiegającą od zwykle zasądzanych w tego typu sprawach.

Skarga została skreślona z listy spraw zgodnie z art 37 ust. 1 (c) Konwencji.

W sprawie Siłkowska przeciwko Polsce skarżąca zarzuciła naruszenie art. 6 i art. 10 Konwencji. Skarga dotyczyła postępowania wszczętego na postawie ustawy o referendum lokalnym. Skarżąca podniosła, że została pozbawiona prawa do rzetelnego procesu z powodu krótkich terminów na wyznaczenie adwokata, przygotowanie się do rozprawy przed sądem pierwszej instancji i złożenie odwołania od orzeczenia wydanego w jej sprawie. Zarzuciła ponadto, że orzeczenia krajowe, nakazujące jej opublikowanie wycofania się z oświadczeń złożonych podczas kampanii referendalnej, stanowiły nieuzasadnioną i nieproporcjonalną ingerencję w jej swobodę przekazywania informacji i opinii.

Trybunał zatwierdził ugodę zawartą przez strony, na mocy której Rząd RP zobowiązał się zapłacić skarżącej kwotę  3000 euro tytułem pokrycia wszelkich szkód pieniężnych i niepieniężnych, jak również kosztów i wydatków.

Skarga została skreślona z listy spraw na mocy art. 39 Konwencji.

Decyzje są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int).