W dniu 8 lutego 2024 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka („Trybunał”) wydał wyrok w sprawie Nawrot przeciwko Polsce (skarga nr 12686/22). Skarga dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Postępowanie, którego dotyczyła skarga toczy się od ponad 7 lat i 3 miesięcy (I instancja).

W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji, po przeanalizowaniu przedłożonych mu materiałów, Trybunał nie znalazł żadnych okoliczności faktycznych
ani argumentów mogących usprawiedliwić całkowity czas trwania postępowania na szczeblu krajowym. Trybunał podkreślił, że rozsądny charakter czasu trwania postępowania należy oceniać w świetle okoliczności sprawy oraz następujących kryteriów: złożoności sprawy, zachowania skarżących i właściwych organów
oraz znaczenia przedmiotu sporu dla skarżących. Uwzględniając swoje orzecznictwo
w tym zakresie, Trybunał uznał, że czas trwania postępowania był nadmierny i nie spełniał wymogu „rozsądnego terminu”. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 13 Konwencji Trybunał zauważył, że skarżący nie dysponował skutecznym środkiem odwoławczym.

W związku ze stwierdzonym naruszeniem art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji, Trybunał przyznał skarżącemu kwotę 3900 euro tytułem zadośćuczynienia.

Wyrok jest dostępny w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int). Został również przetłumaczony na język polski i zamieszczony w bazie orzeczeń ETPC na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości.