Wygląd:

Powierzchnia sera równa lub lekko popękana.

Kształt:

Produkt o równej lub lekko wypukłej powierzchni, czasem popękanej, nie ma ściśle określonego kształtu. Kształt sera zależy od opakowania.

Rozmiar:

Zależy od wielkości dzierży

Barwa:

Biały, białokremowy lub z odcieniem seledynowym

Konsystencja:

Raczej jednolita konsystencja, przypominająca pastę, chociaż można spotkać również bryndzę podhalańską delikatnie ziarnistą lub grudkowatą

Smak:

Pikantny, słony smak, czasem lekko ostry lub kwaśny

Dodatkowe Informacje:

Produkt wytwarzany jest z mleka owczego lub owczego i krowiego. Zawartość mleka krowiego nie może przekraczać 40% całkowitej ilości mleka użytego do produkcji bryndzy podhalańskiej.

Tradycja:

Bryndza podhalańska to jeden z najbardziej znanych serów tatrzańskich. O bogatej tradycji wytwarzania bryndzy podhalańskiej i bardzo dużym znaczeniu tego sera świadczą wzmianki pojawiające się w literaturze, zarządzeniach właścicieli ziemskich oraz nakazach królewskich. Najstarsze informacje o bryndzy pochodzą z 1527 roku. W książkach znajdują się również liczne fragmenty, które potwierdzają wykorzystywanie na tym obszarze bryndzy jako środka płatniczego, a także jako jednego ze składników płaconych danin (1683 rok). W literaturze można znaleźć wiele opisów metody produkcji bryndzy oraz przedstawiających jej ceny w różnych latach. Wytwarzanie serów owczych było nieodzownym elementem towarzyszącym przez stulecia wypasowi owiec na Podhalu. Pasterze, którzy wychodzili z owcami w góry (na hale), spędzali tam kilka miesięcy. W tym czasie żywili się właściwie wyłącznie owczym mlekiem i jego przetworami. Nabyta wiedza dotycząca sposobu oraz zasad wytwarzania bryndzy podhalańskiej była przekazywana z pokolenia na pokolenie i stała się obecnie sztuką, której tajniki znane są tylko producentom tego regionu. Dzięki połączeniu czynników naturalnych, specyficznych umiejętności oraz zachowania tradycyjnej receptury możliwe jest powstanie tego wyjątkowego sera.