Wygląd:

Ciasto przygotowane z około 30 sztuk cienko rozwałkowanych placków o grubości do 2 mm każdy, przełożone masą śmietanową.

Kształt:

Okrągły.

Rozmiar:

Uzależniona od średnicy użytej formy, zazwyczaj około 30 cm. Wysokość uzależniona od liczby placków od 7 cm do 12 cm.

Barwa:

Ciemnożółte placki przełożone białą masą śmietanową.

Konsystencja:

Delikatne i odpowiednio wilgotne ciasto.

Smak:

Lekko maślany i kwaskowy smak.

Tradycja:

Tradycja przygotowywania hajnowskiego marcinka w Regionie Puszczy Białowieskiej i w samej Hajnówce wywodzi się z czasów carskich i związana jest z historią Pałacu Carskiego w Białowieży. Dziedzictwo kulturowe i obyczaje panujące w Pałacu Carskim pod koniec XIX w. i początku XX w. były przenoszone do miejscowej społeczności, w szczególności poprzez osoby, które w pałacu pracowały. Na okoliczność hucznie obchodzonego na dworze carskim Święta Marcina, pieczono wspaniałe ciasto zwane „Marcinkiem”. Proste, tradycyjne składniki – jaja, śmietana, masło, mąka – łatwo dostępne w regionie Puszczy Białowieskiej, spowodowały, iż ciasto to zyskało popularność nie tylko wśród członków rodziny carskiej, ale i miejscowej społeczności. Mimo prostych składników ciasto to jest bardzo pracochłonne w wykonaniu. Hajnowski marcinek wyglądem przypomina tort. Składa się z wielu, najczęściej od 20 do 30 sztuk bardzo cienkich placków przełożonych masą śmietanową. „Na każdy placek kładę 2 czubate duże łyżki śmietany. Przełożone śmietaną placki przyciskam i wstawiam na 12 godzin do lodówki. Kiedy placki są już nasączone śmietaną wyrównuję boki, obsypuję je bułką i dekoruję górę” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Hajnówki). W wielu hajnowskich domach tradycje związane z kultywowaniem wypieku hajnowskiego marcinka trwają od dziesięcioleci, a tradycyjna receptura jest przekazywana z pokolenia na pokolenie już od ponad 70-ciu lat.