Wygląd:

Ciasto formowane w trapez o złocisto-brązowym kolorze.

Kształt:

Podłużny, w przekroju kształt trapezowaty.

Rozmiar:

Długość około 35-40 cm, średnica 15-20 cm.

Barwa:

Zewnętrzna barwa bułki od złocistej do brązowej, w przekroju kremowa.

Konsystencja:

Konsystencja ciasta drożdżowego pulchna, elastyczna.

Smak:

Lekko słony.

Tradycja:

Bułki pszenne, świąteczne, zwane pospolicie plackami wypiekano zawsze w przeddzień Wigilii, świąt Wielkanocnych lub podczas uroczystości kościelnych, rodzinnych. „Ciasta na placki zaczyniane były na mleku. Bicie zaś do ciasta jaj i dodawanie tłuszczu, rodzynek, fig, wanilii i „zapachów” jest na wsi zwyczajem stosunkowo dawnym, sięgającym ostatnich lat ubiegłego stulecia. Gospodynie mięsiły gęsto ciasto, by w piecu nie kipiało. Układały je w wysmarowane tłuszczem formy blaszane zw. brytfankami. Od wierzchu smarowano je zazwyczaj jajkiem, niekiedy posypywano makiem” (W. Gaj-Piotrowski, „Kultura społeczna ludu z okolic Rozwadowa”, 1967). W zależności od zamożności gospodyni do bułki dodawana była odpowiednia ilość jaj. Im zamożniejsza gospodyni, tym jaj w bułce było więcej, a ciasto ciemniejsze. Wypiekanie i przyozdabianie bułek na wsi było znane już przed pierwszą wojną.