Wygląd:

Jabłka grójeckie charakteryzują się wysokim poziomem wybarwienia. Ich wygląd jest uzależniony od cech poszczególnych odmian, których rumieniec może być rozmyty lub paskowany, a ich wybarwienie waha się od 40% do nawet 95% powierzchni owocu.

Kształt:

Kształt jabłek grójeckich jest uzależniony od odmiany. Jabłka grójeckie mają kształt kulisty: regularny, spłaszczony, wydłużony.

Rozmiar:

Wielkość owoców jest wyznaczana za pomocą średnicy poprzecznej jabłka mierzoną w najszerszym miejscu. Uzależniona jest od odmiany jabłek i dla regionu grójeckiego wynosi 6,5-9 cm.

Barwa:

Jabłka grójeckie w zależności od odmiany posiadają różne barwy, poczynając od bordowego, poprzez czerwony, różowy, żółty, na zielonym kończąc. W przekroju barwa miąższu jest biała lub kremowa.

Konsystencja:

Konsystencja jabłek grójeckich może być: krucha, średnio zwięzła lub ścisła. Skórka jabłek w zależności od odmiany jest gładka lub szorstka. Na niektórych odmianach występuje specyficzny, naturalny nalot.

Smak:

Smak jabłek grójeckich uzależniony od odmian może być: słodki, słodko-kwaśny, słodko-winny, kwaskowaty, winny, korzenno-winny. Ze względu na specyficzny mikroklimat smak i zapach jabłek grójeckich jest bardziej wyrazisty i aromatyczny od jabłek uprawianych w innych regionach.

Tradycja:

Początki powstawania „największego sadu europy” datuje się od panowania Królowej Bony, która słynęła z zamiłowania do ogrodnictwa, w tym również sadownictwa. W 1545 roku otrzymała duże połacie ziemi w powiecie grójeckim, o które później dbała, ustanawiając liczne przywileje dla posiadaczy ogrodów. Następnie sadownictwo znalazło umocowanie prawne w akcie królewskim z 1578 roku wydanym przez syna Królowej Bony. Dało to początek rozwoju sadów owocowych, w tym głównie jabłoniowych. W wielu dziełach historycznych znajdują się liczne wzmianki o rozwoju sadów dworskich i chłopskich na terenach Grójecczyzny.