Wygląd:

Klarowny napój.

Kształt:

Opakowanie jednostkowe – butelki szklane o przekroju okrągłym i prostokątnym.

Rozmiar:

Butelki o pojemności od 50 ml do 1 l.

Barwa:

Jasnobrązowa.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Jarzębinowo-winiakowy.

Tradycja:

Jarzębiak był jedną z najbardziej popularnych, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku, wódek owocowych produkowanych przez Zakłady Przemysłowe Państwowego Monopolu Spirytusowego, w których pierwszy powojenny rozlew odbył się już 15 stycznia 1946 roku. Wysokie zalesienie regionu predysponowało zakłady do produkcji jarzębiaku, co było też wyróżnione w monografii wytwórni, pióra Tadeusza Zalewskiego, którą zamieszczono w pracy zbiorowej pod redakcją Józefa Popkiewicza „Zakłady przemysłu kluczowego w województwie zielonogórskim” z serii „Monografie Lubuskie”. W rozdziale poświęconym skupie owoców przemysłowych podkreślone jest „dobre sytuowanie wytwórni do bazy surowcowej pochodzenia leśnego (jarzębina, jałowiec, jeżyny, tarnina itd.), z uwagi na olbrzymie obszary leśne, zajmujące około 43% terenu województwa”. Zapewniało to duży poziom produkcji i eksport do krajów europejskich oraz na inne kontynenty. Jego odmiana, jarzębiak na winiaku, to wybitnie zielonogórska specjalność, będąca jak pisano w prospektach: „atrakcyjną, wysokogatunkową wódką typu koniakowego, produkowaną ze zwiększonym dodatkiem szlachetnych surowców, jak oryginalny destylat z win francuskich oraz wino gronowe typu południowego. Przed rozlewem długo leżakuje w kufach dębowych. Uzyskuje barwę jasnobrązową oraz zapach i smak jarzębinowo-winiakowy”. Recepturę autorstwa zespołu: J. Roenig, J. Cieślak i St. Palonka zatwierdzono do produkcji 21 marca 1969 roku. Wyrób otrzymał kilkakrotnie znak jakości kl. „1” i „Q”, m.in. w 1978 r. Dużym sukcesem międzynarodowym był złoty medal na Międzynarodowej Olimpiadzie Jakości w Rotterdamie w 1971 roku. Jarzębiak na winiaku nawiązuje do specyfiki regionu, znanego m.in. dzięki lasom i winnicom.