Wygląd:

Upieczona biała kaczka w całości bez głowy i nóg.

Kształt:

Podłużny.

Rozmiar:

Waga około 2,5 do 3 kg.

Barwa:

Złocisto-brązowa z jasnym nadzieniem.

Konsystencja:

Miękko upieczone mięso kaczki, nadzienie średnio ścisłe.

Smak:

Warzywno-jarzynowo-mięsny, soczysty.

Tradycja:

Na Kujawach od bardzo dawna kaczka nadziewana gościła na stołach, zazwyczaj podczas dużych uroczystości takich jak: chrzciny, odpusty, wesela. Potrawy z kaczek były bardzo popularne, co można była zaobserwować w kuchniach gospodyń wiejskich, gdzie często wisiały „makatki” z napisem: „Każda gospodyni – cuda z kaczki czyni”, bądź w powiedzeniach: „Na kaczynie dom zbudowano”. Tradycyjny sposób przygotowywania kaczki nadziewanej w okolicach Dobrego, Radziejowa czy Bądkowa przekazywany był ustnie z pokolenia na pokolenie. Tuszkę kaczki o wadze od 2 do 3 kg nacierano solą, pieprzem, majerankiem i zostawiano na kilka godzin w chłodnym miejscu. W tym czasie przygotowywano nadzienie, w którego skład wchodziła: wątróbka z tej kaczki, skórka z szyjki, czerstwa bułka, trochę wody, garść drobno pokrojonej natki pietruszki, drobniutko posiekana cebula, sól i pieprz. Dobrze wymieszanym nadzieniem faszerowano kaczkę, a następnie zszywano skórę, aby nadzienie nie wypłynęło. Kolejnym etapem było pieczenie kaczki około pół godziny i podlewanie jej wodą bądź rosołem aż do miękkości. Najczęściej „podawano z ziemniakami, buraczkami ćwikłowymi zapiekanymi na masełku z mąką, gotowaną kapustą na słodko, surówką z czerwonej kapusty, potrójną konfiturą” (Wywiad etnograficzny).