Wygląd:

Upieczona wyluzowana od kości kaczka z farszem mięsnym. Na przekroju widoczne elementy piersi kaczych oraz mięśni, a także śliwki i orzechy.

Kształt:

Forma całej kaczki pozbawionej kości.

Rozmiar:

Waga od 1,8 kg do 2 kg po upieczeniu.

Barwa:

Ciemnozłocista po upieczeniu.

Konsystencja:

Lekko sprężyste mięso, wypieczone zwarte w strukturze.

Smak:

Pieczonego mięsa z dodatkiem przypraw.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Kaczka po zamojsku to potrawa wywodząca się z okolic Zamościa, którego tereny dawniej znane były z hodowli drobiu, a zwłaszcza kaczek. Tradycja przygotowania tej potrawy wywodzi się z połączenia kultury żydowskiej i polskiej, zwłaszcza w okolicach Izbicy, gdzie na olbrzymich przestrzeniach łąk wypasane były kaczki. Sama nazwa potrawy „od wielu lat przekazana nam została nazwa przez moją babcię, która pracowała w pałacu w Tarnogórze, a to nazwa z pałacu w Zamościu od Zamojskich” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Tarnogóra). Potrawa ta jest przygotowana poprzez pozbawienie kości tuszki kaczki, następnie drobno posiekane mięso kacze łączone jest z dodatkiem suszonych rodzynek, śliwek suszonych, orzechów drobno krojonych oraz ziół takich jak majeranek i rozmaryn. Tak przygotowanym farszem nadziewana jest kaczka i pieczona. W czasie pieczenia kaczka jest lekko polewana masłem. W trakcie pieczenia trzeba pamiętać „o tym, żeby temperatura nie była za duża, ale żeby była ładnie uformowana i upieczona” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Lublina). Kaczka po zamojsku do dnia dzisiejszego pieczona jest zwłaszcza w okresie świąt Bożego Narodzenia, jak również Świąt Wielkiej Nocy. Podawana jest z ziemniakami pieczonymi, kaszą, małymi placuszkami bądź z dodatkiem owoców np. malin, z których upraw Lubelszczyzna słynie.