Wygląd:

Zupa z widocznymi kawałkami grzybów i ziemniaków.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Od jasnobrązowej do ciemnobrązowej, w zależności od ilości użytych do gotowania suszonych grzybów.

Konsystencja:

Płynna, lekko zagęszczona.

Smak:

Kwaśny, grzybowy, lekko słony. Intensywny zapach grzybów.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Kapuśniorka z grzybami to tradycyjna potrawa sporządzana i spożywana w okolicach Łącka od przeszło 100 lat. Nazwa potrawy wzięła się najprawdopodobniej od kwasu spod kiszonej kapusty, który w rejonie Małopolski zwie się powszechnie do dziś kapuśniorką. Jak wynika z opowiadań starszych gospodyń, w dawnych czasach kisiło się ogromne ilości kapusty, gdyż stanowiła ona obok ziemniaków i kaszy główny składnik codziennego pożywienia. Podbierając sok, kwas z beczki gospodynie uzupełniały poziom płynu dolewając do niej wody, aby kapusta się nie psuła. Dzięki temu wytwarzała się nowa kwaśnica niezbędna do ugotowania kapuśniorki. „Kwas spod kapusty rozcieńczano wodą (ok. 2 szklanki), dodawano ziele, liście bobkowe, cebulę i gotowano w garnku. Osobno gotowano suszone grzyby i gdy już były miękkie przelewano je razem z wodą do kwasu spod kapusty. Do tego dodaje się śmietanę oraz trochę mąki, aby zagęścić zupę. Osobno gotuje się ziemniaki i podaje się je na talerzu zalewając gorącą kapuściorką” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Zagorzyna). Ważnym składnikiem kapuśniorki były suszone grzyby, najlepiej dodane do zupy prawdziwki lub aromatyczne podgrzybki, pozyskiwane z okolicznych lasów. Do dnia dzisiejszego kapuśniorka z grzybami przygotowywana jest jako jedno z dań podczas kolacji wigilijnej, a także w okresie wzmożonej pracy w polu.