Wygląd:

Zupa zabielana śmietaną na bazie wywaru z żeberek wieprzowych, na zakwasie z kiszonej kapusty z dodatkiem kiełbasy, jajka i chrzanu.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Barwa:

Szaro-biała, z żółto-białym jajkiem i szaro-brązową kiełbasą, czasami ze szczypiorkiem.

Konsystencja:

Płynna, lekko zawiesista.

Smak:

Smak lekko kwaskowaty, z wyczuwalną śmietaną oraz chrzanem, który nadaje mu charakterystyczny bukiet zapachowy.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Karczmiska to miejscowość położona na terenie województwa lubelskiego, w powiecie opolskim. Jedna z legend głosi, że dawno temu, na terenie tej miejscowości znajdowało się kilka karczm. Każdy podróżny znalazł tu miskę gorącej strawy (jedną z nich był barszcz biały) i kufel burgundzkiego piwa. Stąd właśnie, od rzeczowników karczma i miska, miejscowość ta została nazwana Karczmiska. Miejscowa ludność, zamieszkująca kresy wschodnie zajmowała się również uprawą warzyw, w tym kapusty. Kapusta była warzywem prostym i tanim w uprawie. Nadwyżki sprzedawano na targu. Zebraną z pola kapustę spożywano na świeżo, jednak większa jej część przeznaczona była do kiszenia. Tradycje kiszenia kapusty na terenach Lubelszczyzny sięgają początków XIX w. Było to kiedyś ważnym, a wręcz rytualnym, wydarzeniem w życiu całej społeczności wiejskiej. Po zakończeniu prac polowych cała rodzina zbierała się na kiszenie. Z kiszonej kapusty gotowano kapuśniak, bigos oraz barszcz. Barszcz zwany polewką kwaskowatą był najczęściej gotowany na zakwasie z kiszonej kapusty oraz na wędzonce. Pod koniec gotowania barszcz zabielano śmietaną, dodawano pokrojoną w kostkę kiełbasę i jajka oraz doprawiano sporą ilością tartego chrzanu. Barszcz biały z kiszonej kapusty w Karczmiskach był daniem uniwersalnym. Był łatwy w przygotowaniu, podawany jako danie obiadowe był niezwykle sycący i odżywczy.