Wygląd:

Pęta długie spiralne o długości ok. 35-40 cm. Osłonka lekko pomarszczona, na przekroju widoczne niewielkie kawałki chudego i tłustego mięsa oraz jako spoiwo mięso drobno zmielone.

Kształt:

Na dole uformowane odkręcane pęta. Na przekroju kształt walca o średnicy ok. 28-32 mm, w zależności od grubości jelita.

Rozmiar:

W zależności od grubości jelita, średnia wielkość pojedynczego pęta waży ok. 0,40-0,60 kg.

Barwa:

Barwa po upieczeniu brązowa, a na przekroju delikatnie różowa z wyraźnym siwym oczkiem w środku walca.

Konsystencja:

Konsystencja średnio miękka, krucha.

Smak:

Zapach charakterystyczny dla kiełbas wędzonych drzewem olchowym. Wyraźnie wyczuwalne przyprawy naturalne takie jak pieprz, czosnek.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Najbardziej rozpowszechnionym produktem mięsnym w Szydłowcu i okolicach była kiełbasa. Kiełbasa produkowana była z mięsa rozdrobnionego, co stanowi po dzień dzisiejszy cechę charakterystyczną wszystkich kiełbas szydłowieckich. Mięso było rozdrabniane przez ręczne mielenie lub krajanie. Upodobania kulinarne mieszkańców regionu szydłowieckiego nie zmieniły się po dzień dzisiejszy, o czym świadczy wykorzystywanie dawnych przepisów przekazywanych przez kolejne pokolenia mieszkańców. Kiełbasę szydłowiecką pieczoną przygotowywano przed dłuższymi pracami polowymi takimi jak żniwa, wykopki lub sianokosy. W Szydłowcu co tydzień odbywały się targi ze zwierzętami, na które często przyjeżdżali górale. Bardzo chętnie zaopatrywali się w kiełbasę pieczoną, twierdząc, że takiej dobrej sami nie potrafią wytwarzać. Kiełbasę szydłowiecką pieczoną z oczkiem produkuje się z mięs pochodzących ze świń naturalnego chowu. Dzięki odpowiednim przyprawom oraz wędzeniu dymem z drewna olchowego, kiełbasa charakteryzuje się niepowtarzalnymi walorami smakowymi niezmiennymi od lat.